Τριήμερο στην Βουδαπέστη, αξίζει;

Αναγνώσεις 2.315

Το ερωτηματικό στον τίτλο τού σημερινού άρθρου δείχνει λίγο περίεργο, καθώς οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε πως κάθε ταξίδι έχει τις ομορφιές του, διευρύνει ορίζοντες και δημιουργεί αναμνήσεις. Ας επαναδιατυπώσουμε λοιπόν το ερώτημα – είναι αρκετό ένα τριήμερο ή τετραήμερο στην πρωτεύουσα τής Ουγγαρίας; Είναι ένα ταξίδι που αξίζει να το έχετε στις άμεσες προτεραιότητές σας; Και το κυριότερο, ποιες θα πρέπει να είναι οι πρώτες σας επιλογές, έτσι ώστε να προλάβετε να δείτε έστω τα βασικά σ΄αυτόν τον δημοφιλή προορισμό; Όλα αυτά, μαζί με κάποια μικρά tips προετοιμασίας και πολλές – πολλές φωτογραφίες, θα δούμε στο σημερινό μας κείμενο.

Κεντρικός δρόμος στην Βουδαπέστη, (Πέστη)

Τι πρέπει να γνωρίζετε για την Ουγγαρία

  1. Η Ουγγαρία γεωγραφικά και δημογραφικά βρίσκεται κοντά στα Ελληνικά μεγέθη, ο πληθυσμός της σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία είναι λίγο κάτω από τα δέκα εκατομμύρια, από τα οποία περίπου τα δύο ζουν στην Βουδαπέστη και τα περίχωρά της.
  2. Η Ουγγαρία είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα μπορείτε να ταξιδέψετε χωρίς κανένα πρόβλημα με την αστυνομική σας ταυτότητα, αρκεί να είναι από τις νεότερες που αναγράφουν τα στοιχεία σας και με λατινικούς χαρακτήρες.
  3. Η Ουγγαρία είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι στην ζώνη τού Ευρώ. Το νόμισμά της είναι το φιορίνι, θα δούμε παρακάτω τι σημαίνει αυτό για σας που ετοιμάζεστε να επισκεφθείτε την Βουδαπέστη.
  4. Είναι μία χώρα με μακρά και ταραχώδη Ιστορία και που, σε όλες τις μεγάλες ιστορικές στιγμές, βρέθηκε πάντοτε στην πλευρά των ηττημένων
  5. Γλώσσα τα Ουγγρικά, πολίτευμα Συνταγματική Δημοκρατία.
  6. Είναι μία ώρα πίσω από την Ελλάδα.
  7. Η πτήση από Αθήνα για Βουδαπέστη διαρκεί περίπου δύο ώρες.

Η επιλογή αεροπορικής εταιρίας

Το 70% των κατοίκων χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς

Φυσικά μπορείτε να πάτε στην Βουδαπέστη με το τρένο ή το αυτοκίνητό σας, αλλά σήμερα μιλάμε για ένα σύντομο ταξίδι τριών, το πολύ τεσσάρων ημερών και οτιδήποτε άλλο εκτός από το αεροπλάνο θα σπαταλήσει πολύτιμες ώρες για τις περιηγήσεις σας. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων για το ταξίδι αυτό προτιμά την Ryan Air λόγω χαμηλότερου κόστους, αλλά προσέξτε στο σημείο αυτό γιατί χρειάζεται μία καλή έρευνα στις τιμές.

Η Ryan Air έχει αλλάξει σε μεγάλο και σημαντικό βαθμό το τελευταίο διάστημα την πολιτική της σχετικά με τις αποσκευές. Εκτός από την μία χειραποσκευή συγκεκριμένων διαστάσεων, (απλή τσάντα δηλαδή ή μικρό σακίδιο πλάτης), που ακόμη μπορείτε να την πάρετε στην καμπίνα χωρίς χρέωση, όλες οι υπόλοιπες αποσκευές πλέον πληρώνονται. Πληρώνεται επίσης η επιλογή θέσης στο αεροπλάνο, κάτι που σημαίνει πως, εάν δεν καταβάλετε το αντίστοιχο τίμημα, είναι μεγάλη η πιθανότητα να κάτσετε χωριστά από το ταίρι σας ή την παρέα σας, κάτι που φυσικά αφαιρεί κατά πολύ από την χαρά τού ταξιδιού. Πληρώνετε επίσης εάν χρειαστείτε στην διάρκεια τής πτήσης νερό, καφέ ή οτιδήποτε άλλο. Γενικώς πληρώνετε.

Τραμ γραμμή 2, διασχίζει τις όχθες τού Δούναβη σε όλο το μήκος, πολύ καλή λύση εάν θέλετε να αποφύγετε το περπάτημα

Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται να κάνετε είναι να συγκρίνετε το πραγματικό κόστος Ryan Air και Aegean, (ή όποιας άλλης εταιρίας επιθυμείτε) και να δείτε το ύψος τής πραγματικής διαφοράς ανάμεσά τους. Κατά την γνώμη μας, ακόμη και εάν μετά τις συγκρίσεις η διαφορά δεν είναι πάνω από 20 με 30 ευρώ, αξίζει να τα πληρώσετε ώστε να επιλέξετε την θέση που σάς ταιριάζει, να πιείτε το καφεδάκι σας και να πάρετε την καραμελίτσα σας για τ΄αυτιά, (ναι, είναι απίστευτο, αλλά ακόμη και αυτό το τελευταίο έκοψαν στην Ryan Air!..). Από την άλλη βεβαίως, ο καθείς γνωρίζει τα οικονομικά του και εάν ο προϋπολογισμός σας είναι οριακός κλείστε με την Ryan εφόσον τελικά παραμένει φτηνότερη. Δεν γράφουμε εδώ τις χρεώσεις γιατί αλλάζουν τακτικά και το κυριότερο, υπάρχουν διαφοροποιήσεις, (για παράδειγμα, άλλη είναι η χρέωση εάν επιλέξετε μία θέση στην μέση, άλλη χρέωση για τις πίσω θέσεις και πάει λέγοντας...).

Ένα από τα πολλά καραβάκια στον Δούναβη για μεταφορές και ξεναγήσεις

Μεγάλη προσοχή εδώ – ακόμη και εάν έχετε μείνει με την εντύπωση ότι η βαλίτσα σας, (40 εκ. μήκος, 20 εκ. πλάτος και 55 εκ. ύψος) μπορεί να μπει στην καμπίνα μαζί σας, επιβεβαιώστε το στην Ryan Air μόλις μπείτε στο αεροδρόμιο. Την ίδια εντύπωση είχαμε και εμείς, ρωτήσαμε για επιβεβαίωση στο αεροδρόμιο, (είχαμε κάνει ήδη check in μέσω διαδικτύου) και η κοπέλα στο γκισέ μάς έδειξε στο εισιτήριο μία σημείωση που έλεγε ότι η αποσκευή είναι παραδοτέα στο γκισέ παράδοσης αποσκευών, με άλλα λόγια δεν μπορούμε να την πάρουμε μαζί μας στην καμπίνα. Σημειώστε ότι η σημείωση αυτή στο εισιτήριο ήταν γραμμένη με τόσο ψιλά γράμματα, που δύσκολα την εντοπίσαμε ακόμη και με τα απαραίτητα γυαλιά πρεσβυωπίας. Γενικότερα το σύστημα χρεώσεων τής Ryan Air είναι αρκετά μπερδεμένο και εάν δεν θέλετε να τρέχετε ή να πληρώνετε τελευταία στιγμή, επιβεβαιώστε στο γκισέ τής εταιρίας ότι όλα είναι εντάξει σε εισιτήριο και αποσκευές.

Δεύτερο σημείο που θέλει προσοχή σε όσους ταξιδεύουν με την Ryan Air. Όταν κλείνετε εισιτήριο διαδικτυακά και πρέπει να βάλετε τα στοιχεία σας, προτιμήστε τους λατινικούς χαρακτήρες. Εμείς βάλαμε ελληνικούς, το σύστημα έκανε αυτόματη μετατροπή στα λατινικά και το τελικό αποτέλεσμα ήταν πως τα ονόματά μας στο εισιτήριο θύμιζαν κάτοικο Σουηδίας με Πορτογάλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Αγνώριστα. Η κοπέλα στο αεροδρόμιο τα διόρθωσε στο σύστημα, αλλιώς θα είχαμε πρόβλημα ΚΑΙ με αυτό.

Ξενοδοχείο ή Airbnb;

Η θέα από το μπαλκονάκι τού δωματίου Airbnb που μείναμε τις τρεις ημέρες

Το ερώτημα προκύπτει σχεδόν αποκλειστικά από οικονομικούς λόγους. Μπορείτε να βρείτε αξιοπρεπή ξενοδοχεία στην Βουδαπέστη από 80 ευρώ πάνω – κάτω την βραδιά, αλλά μπορείτε να βρείτε και αξιοπρεπέστατα και ανακαινισμένα διαμερίσματα κοντά στα 50 ευρώ. Εάν υποθέσουμε ότι θα μείνετε τρεις με τέσσερις ημέρες, προκύπτει μία διαφορά 100-120 ευρώ που δεν είναι καθόλου αμελητέα, καθώς μπορεί να σας καλύψει φαγητό και περιήγηση μιάς ολόκληρης ημέρας. Από την άλλη είπαμε και παραπάνω, η τσέπη τού καθενός είναι μοναδική και την γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Πάντως γενικότερα υπάρχουν επιλογές για όλα τα πορτοφόλια.

Την ώρα που διασχίζουμε την γέφυρα των αλυσίδων για να πάμε στην Βούδα, απέναντι φαίνεται το Κάστρο, (πρώην βασιλικά ανάκτορα)

Μικρή συμβουλή – είτε κλείσετε ξενοδοχείο είτε δωμάτιο, φροντίστε να συνεννοηθείτε για την παραλαβή από το αεροδρόμιο. Φυσικά υπάρχουν ταξί και μία γραμμή λεωφορείου, (100Ε), που πηγαίνει κέντρο χωρίς ενδιάμεσες στάσεις, αλλά για έναν ταξιδιώτη που πηγαίνει πρώτη φορά σε μία μεγαλούπολη, η αναζήτηση μετά από ταξίδι μεταφορικού μέσου μπορεί να είναι πηγή άγχους και ταλαιπωρίας. Εμείς ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη τού δωματίου να μάς πάρει από το αεροδρόμιο, (είναι μία υπηρεσία που προσφέρουν πολλοί ιδιοκτήτες διαμερισμάτων Airbnb), το κόστος ήταν στα 15 ευρώ, (τα μισά περίπου από όσα θα μάς έπαιρνε ένα ταξί), αλλά επειδή τού προέκυψε ένα κώλυμα, το πρωί τής αναχώρησης πήραμε το Ε100 και καθώς ήταν Κυριακή φτάσαμε στο αεροδρόμιο γρήγορα. Το εισιτήριο για την συγκεκριμένη γραμμή, (Κέντρο-Αεροδρόμιο), κοστίζει 900 φιορίνια, (περίπου 3 ευρώ και κάτι), αλλά εμείς ήμασταν τυχεροί, καθώς η στάση ήταν δυό βήματα από το σπίτι που μέναμε. Εάν ούτε το ξενοδοχείο ούτε το δωμάτιο που θα μείνετε έχουν παρόμοιες υπηρεσίες και δεν θέλετε να ταλαιπωρείστε με λεωφορεία (εμείς ήμασταν σε όλη την διαδρομή όρθιοι), η μοναδική λύση για να μην αγχωθείτε είναι το ταξί, υπολογίστε περίπου 32 ευρώ μαζί με τις βαλίτσες, (2 χειραποσκευές και δύο βαλίτσες, 2 άτομα) με μέτρια κυκλοφορία, (στα ταξί δεν υπάρχει ταρίφα, είναι ό,τι γράψει το ταξίμετρο). Επειδή όμως δεν είναι όλοι άγιοι σε καμία χώρα και για να είστε ακόμη πιο χαλαροί, μπορείτε να κλείσετε ταξί από το κινητό σας με φιξαρισμένη τιμή και μάλιστα ταξί που θα σας περιμένει στο σημείο που θα τού πείτε, ακριβώς την ώρα που θέλετε.

Μικρή συμβουλή δεύτερη – ό,τι και εάν προτιμήσετε για την διαμονή σας, φροντίστε να βρίσκεται στο κέντρο τής πόλης, και κατά προτίμηση στην πλευρά τής Πέστης. Το ευρύτερο κέντρο τής Βουδαπέστης δεν είναι αχανές και τα περισσότερα αξιοθέατα, (θα τα δούμε παρακάτω), μπορείτε να τα προσεγγίσετε με τα πόδια.

Πορεία κατά τών ηλεκτροσόκ σε κεντρικό δρόμο στην μία λωρίδα, η πορεία ήταν πολύ μεγαλύτερη από όσο μπορεί να δείξει η φωτογραφία

Φιορίνια ή ευρώ;

Εθνικό νόμισμα το φιορίνι, στα ουγγρικά φόριντ, (θα το συναντήσετε με την συντομογραφία Ft ή τον κωδικό HUF στα ανταλλακτήρια). Θεωρητικά υπάρχει υποδιαίρεση, (το φίλλερ είναι σαν το cent, 100 φίλλερ δηλαδή ισούνται με ένα φιορίνι), αλλά πρακτικά αυτό δεν σας ενδιαφέρει καθόλου, καθώς φίλλερ δεν κόπηκαν ποτέ και τα φιορίνια είναι τα μόνα νομίσματα που θα χρειαστείτε. Η μεγάλη πλειονότητα καταστημάτων στην Ουγγαρία, ειδικά στο τουριστικό κέντρο τής πόλης, δέχεται πληρωμές και σε ευρώ και φυσικά πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες.

Εκείνο λοιπόν που θα σας προτείναμε εμείς είναι πριν ξεκινήσετε να πάτε σε κάποιο ανταλλακτήριο, (στην περιοχή τής πλατείας στο Σύνταγμα υπάρχουν πολλά), να επιλέξετε δυο-τρία από αυτά που στο τζάμι τους γράφουν “No Commission” και να ρωτήσετε για την ισοτιμία που δίνουν, φυσιολογικά αυτήν την εποχή θα σας πουν κάτι κοντά στο 1 ευρώ προς 305 ή 310 φιορίνια, (η ισοτιμία θυμίζει πολύ την ισοτιμία δραχμής και ευρώ). Απλώς προτιμήστε την καλύτερη δυνατή ισοτιμία και μετατρέψτε περίπου 100 ευρώ σε φιορίνια. Την πρώτη ημέρα στην Βουδαπέστη και πριν ακόμη μάθετε στέκια και τιμές, θα τα χρειαστείτε πιθανόν για έναν καφέ στο πόδι, στα street foods και σε πολλά καταστήματα στην σκεπαστή αγορά (Great Market)που δεν παίρνουν κάρτες.

Η είσοδος τού Hard Rock και κάποιες τιμές από τα burger του

Αφού προσγειωθείτε στην Βουδαπέστη και τακτοποιηθείτε στο δωμάτιό σας, στην πρώτη σας βόλτα στο κέντρο θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε τα νομισματικά μεγέθη. Στην αρχή η πληρωμή σε φιορίνια θα σας φανεί περίεργη, καθώς θα πληρώνετε σε χιλιάδες – δύο καφέδες 2.000 φιορίνια, ένα γεύμα 10.000 φιορίνια και ούτω καθεξής, αλλά γρήγορα θα συνηθίσετε. Η συμβουλή μας λοιπόν στο κομμάτι αυτό είναι να έχετε κάποια μετρητά σε φιορίνια στο πορτοφόλι σας για μικροέξοδα και όλες τις άλλες πληρωμές και αγορές σας να τις κάνετε με κάρτα, αλλά σε τοπικό νόμισμα, καθώς η μετατροπή σε ευρώ που κάνουν πολλοί μαγαζάτορες και εστιάτορες λίγο απέχει από την μεγάλη ληστεία στο casa de papel. Απλώς προτού δώσετε την κάρτα σας για πληρωμή ζητήστε να πληρώσετε σε τοπικό νόμισμα και δεν θα έχετε κανέναν πρόβλημα.

Τράπεζες υπάρχουν πολλές, όπως και ανταλλακτήρια

Κάθε ταξιδιώτης είναι διαφορετικός σε ανάγκες και προτιμήσεις, αλλά γενικά, εάν δείτε ότι σας βολεύει καλύτερα να πληρώνετε σε μετρητά, πηγαίνετε σε ένα οποιοδήποτε ανταλλακτήριο, (υπάρχουν πάρα πολλά στο κέντρο τής Βουδαπέστης, είναι αδύνατον να τα μην βρείτε ένα από αυτά, euronet, western union και άλλα), και μετατρέψτε το ποσό που υπολογίζετε πως θα χρειαστείτε το διάστημα που απομένει, σύμφωνα με τις συνήθειές σας. Γενικώς σας συμφέρει να κάνετε μία ή το πολύ δύο αναλήψεις από ATM, καθώς τα περισσότερα κρατάνε προμήθεια σε κάθε ανάληψη. Εάν κάνετε ανάληψη από κάποιο ATM τοπικής τράπεζας όπως η OPT, η China Bank και άλλες, η προμήθεια είναι ακόμη μεγαλύτερη από τα ανταλλακτήρια, εμείς σε μία από τις αναλήψεις πληρώσαμε 7 ευρώ!.. Όποιο μηχάνημα και εάν χρησιμοποιήσετε, μην ξεχάσετε να επιλέξετε την Αγγλική γλώσσα, γιατί εάν περιμένετε να καταλάβετε τα Ουγγρικά, είναι βέβαιο ότι θα βρεθείτε με άλλα αντί άλλων στα χέρια σας. Μεγάλη προσοχή επίσης στα μηχανήματα των τραπεζών, κάποια από αυτά εμφανίζουν στην οθόνη μία τελική ερώτηση εάν θέλετε τα χρήματα σε φιορίνια ή ευρώ, είναι πάρα πολύ εύκολο να πατήσετε μηχανικά στα ευρώ και να βρεθείτε με σκληρό νόμισμα στο πορτοφόλι σας, κάτι όχι ιδιαίτερα σοφό στην Βουδαπέστη.

Τσιγάρο; Στο μπαλκόνι αδελφές μου, στο μπαλκόνι…

Κλειστοί δρόμοι για τον Ερντογάν, αριστερά στο μπαλκόνι ένα ζευγάρι απολαμβάνει το τσιγαράκι του…

Το 2012 ψηφίστηκε στην Ουγγαρία ο αντικαπνιστικός νόμος που απαγορεύει το τσιγάρο, (και το ηλεκτρονικό), σχεδόν παντού, Η έκπληξη δεν είναι βεβαίως αυτή, η έκπληξη για μάς τους Έλληνες, είναι πως εφαρμόζεται με θρησκευτική ευλάβεια. Όταν περπατήσετε στους δρόμους τής Βουδαπέστης, θα δείτε πολύ συχνά πηγαδάκια καπνιστών έξω από εστιατόρια, χώρους εργασίας πάσης φύσεως και μπαράκια. Εάν σηκώσετε τα μάτια ψηλά, θα δείτε ότι από τα λίγα μπαλκόνια που υπάρχουν βγαίνουν καπνοί. Η μόνη περίπτωση να μπορέσετε να απολαύσετε το τσιγάρο σας, ηλεκτρονικό και μή, είναι να φάτε και να πιείτε σε τραπεζάκια έξω, (κάτι δύσκολο τους χειμερινούς μήνες) ή σε κάποια από τα λεγόμενα ruin bars, (θα τα δούμε παρακάτω), που έχουν προβλέψει για έναν μικρό χώρο καπνιστών, που όμως και πάλι θα είναι με κάποιον τρόπο έκθετος και όχι κλειστός.

Εάν κλείσετε δωμάτιο Airbnb και είστε καπνιστές, φροντίστε να συνεννοηθείτε για το θέμα αυτό, καθώς ακόμη και τα δωμάτια που γράφουν στα χαρακτηριστικά τους ότι είναι και για καπνιστές, μπορεί σήμερα να έχουν πρόβλημα. Τα καλά νέα για όσους ατμίζουν ηλεκτρονικό τσιγάρο, είναι ότι μπορούν να το κάνουν και στα δωμάτια, καθώς κανείς δεν θα αντιληφθεί την μυρωδιά του. Οι παραδοσιακοί καπνιστές θα πρέπει να συμβιβαστούν ή να οργανώσουν την εκδρομή τους άνοιξη και καλοκαίρι, καθώς τότε όλα είναι ευκολότερα και τα περισσότερα εστιατόρια και καφέ έχουν τραπεζάκια έξω.

Αγγλικά; Αστειεύεστε βεβαίως…

Αν υπήρχαν και επιγραφές στα Αγγλικά…

Οι Ούγγροι δεν είναι ο μοναδικός λαός που έχει πάρει διαζύγιο ή αντιπαθεί την Αγγλική γλώσσα, αλλά όταν η εναλλακτική είναι στο να μάθετε εσείς ουγγρικά, (ίσως την δυσκολότερη γλώσσα στην Ευρώπη), τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.

Εκείνο που αντιλαμβάνεται κανείς σχετικά γρήγορα, είναι ότι στην Ουγγαρία υπάρχει ένας δημόσιος τομέας που έρχεται από τα παλιά και ακόμη και σήμερα παραμένει μεγάλος σε μέγεθος. Είναι περίεργο για μία πόλη με τόσο μεγάλη τουριστική κίνηση, αλλά εκείνοι που θα έπρεπε να μιλούν τουλάχιστον μία γλώσσα, (αστυνομικοί, υπάλληλοι στις συγκοινωνίες, υπάλληλοι στα αξιοθέατα κλπ), συνήθως δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά.

Την πρώτη μέρα που πήγαμε Βουδαπέστη πέσαμε πάνω στην επίσκεψη Ερντογάν και το κέντρο τής πόλης ήταν κλειστό σε διάφορα σημεία. Για να δούμε πως θα τα αποφύγουμε και πως θα φτάσουμε στον προορισμό που θέλαμε ρωτήσαμε πολλούς, αστυνομικούς, περαστικούς, μαγαζάτορες, αποτέλεσμα μηδέν. Κάποια στιγμή μία ομάδα αστυνομικών μάς υπέδειξε έναν αγγλομαθή συνάδελφό τους, (το αγγλομαθής μην το πάρετε και πολύ τοις μετρητοίς), με τον οποίο μπορέσαμε κουτσά-στραβά να συνεννοηθούμε και να πάρουμε κάποιες πληροφορίες.

Στο βάθος ένα από τα δεκάδες περιπολικά που είχαν κυκλώσει την πόλη για την επίσκεψη Ερντογάν…

Από την άλλη μεριά, δεν θα είχαμε πρόβλημα μ’ αυτό, (τα ίδια συναντά κανείς και σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία ή η Γαλλία), εάν τα ουγγρικά δεν ήταν τόσο δύσκολα στην εκμάθηση. οι περισσότεροι νομίζουν πως συγγενεύουν με τα ρωσικά ή τα λατινικά, αλλά πραγματικά καμία σχέση, μάλλον προέρχονται από μίξη υπερβόρειων ευρωπαϊκών γλωσσών με τα γερμανικά, τέλος πάντων, ενώ είναι μία γλώσσα όμορφη στο άκουσμά της, εάν προσπαθήσεις να μάθεις έστω και τα βασικά θα χάσεις τις μισές διακοπές σου.

Και όσο αφορά την συνεννόηση για τα βασικά, κάποια στιγμή τον βρίσκεις τον τρόπο, ελάχιστα αγγλικά, παντομίμα και τα γνωστά, δεν πρόκειται να μείνεις νηστικός λόγω τής γλώσσας. Το πρόβλημα όμως είναι μεγαλύτερο στα εκατοντάδες μνημεία και γλυπτά που βρίσκονται παντού στην Βουδαπέστη και αποτελούν έναν από τους λόγους τής ομορφιάς και αισθητικής της. Επιγραφές όλες στα ουγγρικά, δίγλωσσες επιγραφές πουθενά, βλέπεις τον κύριο ή την κυρία να στέκει στητός ως άγαλμα, διαβάζεις κάτω το όνομα και από εκεί και πέρα το χάος.

Στην νέα γενιά τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν και άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Σε γενικές γραμμές όλα αυτά μπορεί και να σας φανούν και γραφικά, αρκεί να είστε πολύ προσεκτικοί εκεί όπου μεσολαβεί πληρωμή για αγορές ή υπηρεσίες, θα πρέπει να βεβαιωθείτε πως έχετε καταλάβει σωστά το κόστος και ό,τι άλλο χρειάζεται να ξέρετε.

Φαγητό και καφές στην Βουδαπέστη; Κανένα πρόβλημα…

Cafe Molnars, στην οδό Vaci. Μπήκαμε εντελώς τυχαία και τόσο ο καφές του, όσο και τα kurtoscalacs του ήταν εξαιρετικά

Πριν φύγουμε για Βουδαπέστη διάβασα πολλά σχόλια ταξιδιωτών με παράπονα για κακό και βαρύ φαγητό, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι άδικο για την πόλη. Βεβαίως δεν υπάρχουν ακόμη πολλά σημεία υψηλής γαστρονομίας, ούτε οι άπειρες παραλλαγές τής μεσογειακής κουζίνας, αλλά εάν το ψάξετε λίγο θα βρείτε στέκια με καλό και ποιοτικό φαγητό.

Γκούλας, στην ουσία πρόκειται για κρεατόσουπα και σερβίρεται σε άπειρες παραλλαγές, με ζυμαρικά, με πατάτα, με κρεμμύδια κλπ, η πάπρικα παρούσα σε κάθε παραλλαγή. Εάν πάτε Βουδαπέστη χειμώνα θα γίνει το θερμαντικό σας…

Είναι γνωστό πια ότι το γκούλας είναι το εθνικό φαγητό στην Ουγγαρία, στην πραγματικότητα μία κρεατόσουπα σε πολλές παραλλαγές υλικών πέρα από το κρέας. Πιάτο που υπάρχει σχεδόν σε όλη την κεντρική και βόρειο Ευρώπη λόγω των καιρικών συνθηκών, εάν πάτε Βουδαπέστη χειμώνα δοκιμάστε το έστω και μία φορά, είναι νοστιμότατο. Φυσικά με πάπρικα – η πάπρικα είναι το σήμα κατατεθέν τής ουγγρικής κουζίνας, θα την βρείτε σε κάθε μορφή, (απλή, λίγο καυτερή, μισο – καυτερή, πολύ καυτερή, γλυκιά, καπνιστή και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε), θα την βρείτε σε σακουλάκια, σε βάζα και βαζάκια, σε πάνινα σακουλάκια μαζί με μικρή σέσουλα, σε σωληνάρια, σε πάστα και σε πολλές ακόμη συσκευασίες. Αμέσως μετά το χοιρινό κότσι και το γκούλας, έρχεται το κοτόπουλο, φυσικά με πάπρικα, ξινή κρέμα και λαχανικά ή κάποια άλλη γαρνιτούρα. Όλα τα παραπάνω θα τα βρείτε σε αφθονία σε όποιο εστιατόριο και εάν κάτσετε, εκτός ίσως από εκείνα που προσφέρουν διεθνή κουζίνα.

Το πουκάμισο τού Πρίσλεϊ σε προθήκη στο υπόγειο τού Hard Rock

Το γνωστό λάνγκος (langos) θα το βρείτε σε κάθε γωνιά τής πόλης, πρόκειται για ένα τηγανόψωμο, (ή κατά άλλους μία μεγάλη τηγανίτα) που πάνω του οι ντόπιοι απλώνουν ξινή κρέμα, τριμμένα τυριά, αλλαντικά και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Το δοκιμάσαμε σε κάποιο μαγαζάκι στην σκεπαστή αγορά, (στην οποία το φαγητό δεν είναι και τής πρώτης ποιότητας, φανταστείτε μία Βαρβάκειο αγορά ή μία Μοδιάνο στην Θεσσαλονίκη, αλλά στο πολλαπλάσιο μέγεθος και στο πολύ καθαρότερο). Το πήραμε μόνο με τριμμένο τυρί, τίποτε άλλο. Το λάνγκος καθ’ εαυτό μάς άρεσε πολύ, (αν και το συγκεκριμένο παραείχε λάδι από το τηγάνι), αλλά το τριμμένο τυρί το αφήσαμε σχεδόν όλο στην άκρη, δεν νομίζω ότι τού ταίριαζε. Βεβαίως όσο μπορούσαμε να δούμε γύρω μας, οι περισσότεροι το έτρωγαν με ακόμη περισσότερα υλικά πάνω του και έδειχναν πολύ ικανοποιημένοι, αλλά βεβαίως περί ορέξεως ούτε λόγος…

Langos, θα το βρείτε παντού. Η συμβουλή μας είναι να μην το παραφορτώσετε. Προσοχή στις τιμές, καθώς κάθε υλικό χρεώνεται ξεχωριστά

Toltott kaposzta ή στην απλή νεοελληνική λαχανοντολμάδες με χοιρινό συνήθως κιμά και φυσικά πάπρικα και ξινή κρέμα. Φαγητό ιδανικό στο πολύ κρύο και πολύ συνηθισμένο, ιδιαίτερα στην ανατολική Ευρώπη και οπωσδήποτε στην Βουδαπέστη.

Τα παραπάνω θα τα βρείτε εύκολα παντού, ιδιαίτερα στο ιστορικό και τουριστικό κέντρο. Όμως αργά, αλλά σταθερά, έχουν αρχίσει να στήνονται εστιατόρια που ξεφεύγουν από την τοπική κουζίνα.

Η πρώτη και μεγάλη αγάπη των ντόπιων πέρα από τα δικά τους φαγητά είναι το burger σε κάθε συνδυασμό, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συναντήσετε μαγαζί ή μπιστρό με burgers στην κάθε βόλτα σας. Εμείς για την μία και μοναδική φορά που θέλαμε κάτι παρόμοιο, επιλέξαμε το hard rock, μία διεθνή λύση εκ τού ασφαλούς. πληρώσαμε περίπου 30 ευρώ για δύο μεγάλα burgers με πατάτες τηγανητές, μία coca-cola και μία μεγάλη τοπική μπύρα που ήταν μάλιστα και ιδιαίτερα εύγευστη. Σίγουρα με λίγη αναζήτηση θα βρείτε κάπως χαμηλότερες τιμές, αλλά μην φανταστείτε μεγάλες διαφορές στο κόστος.

Στα περισσότερα καταστήματα γρήγορου φαγητού αυτό το μηχανάκι είναι απαραίτητο. Το παίρνετε, κάθεστε, περιμένετε και ξαφνικά βγάζει φως, δονείται με όση δύναμη έχει και βγάζει και ήχο. Ο λογαριασμός τού Vapiano στην φωτογραφία για ένα πιάτο μακαρόνια, ένα νερό και μία πίτσα κανονικού μεγέθους ήταν γύρω στα 13 ευρώ

Μία φτηνή λύση, (αν και ιδιαίτερα τουριστική σε επίπεδο fast food), είναι και το Vapiano στην πλατεία Βοροσάρτι, ένα μεγάλο εστιατόριο με πίτσες και μακαρονάδες. Τιμές χαμηλές για Βουδαπέστη και μία έκπληξη για εμάς, καθώς περιμέναμε ένα τυποποιημένο φαγητό, αλλά και τα σπαγγέτι ήταν βρασμένα όπως πρέπει και η πίτσα του με την εξαιρετικά λεπτή ζύμη ήταν νοστιμότατη. Μία πολύ έντιμη λύση, ιδιαίτερα εάν έχετε παιδιά και δεν θέλετε το κάθε γεύμα να εξοντώνει τον προϋπολογισμό σας.

Bottega Di Brontolo, σπαγκέτι με θαλασσινά. Εξαιρετικά, αν είχαν και ελάχιστα παραπάνω σκόρδο θα ήταν άριστα…

Η Βουδαπέστη έχει πάνω από 3.000 εστιατόρια και γι’ αυτό είναι άσκοπο να σας κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις, το μόνο που μπορούμε να καταθέσουμε είναι η εμπειρία μας. Εκτός λοιπόν από τα παραπάνω, εάν σάς αρέσει η ιταλική κουζίνα, σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα το Bottega di Brontolo, πολύ κοντά στην οδό Vaci. Απλή, αλλά ιδιαίτερα ζεστή διακόσμηση, ζεστοί και εξυπηρετικοί άνθρωποι, (ιδιοκτήτης και σερβιτόροι), χαλαρή ατμόσφαιρα και θεϊκές μακαρονάδες. Πήγαμε για δύο συνεχόμενα βράδια, (το δεύτερο με κράτηση) και τις δύο φορές πήραμε spagheti alle vongole (όστρακα) και spagheti allo scoglio (θαλασσινά). Το κάθε πιάτο al dente στον σωστό βαθμό και καμία τσιγκουνιά στα υλικά. Για τα δύο αυτά πιάτα, ένα μπουκάλι νερό, ψωμί, (το φέρνουν δίχως να το ζητήσετε), ένα ποτήρι prosecco και δύο μικρές μπύρες stella artois, πληρώσαμε 46 ευρώ. Δεν είναι φτηνά, αλλά για τα συγκεκριμένα πιάτα θα πληρώναμε στην Ελλάδα αρκετά περισσότερα.

Το Bottega Di Brontolo, στο τραπεζάκι που βλέπετε πρώτο δεξιά στην φωτογραφία καθίσαμε και τα δύο βράδια. Θα το βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο, εάν θέλετε να κάνετε κράτηση πριν φύγετε από Ελλάδα

Τώρα για τα γλυκά, υπάρχουν δύο συγκεκριμένα και πάρα πολύ απλά που εμείς τα αγαπήσαμε ιδιαίτερα. Το πρώτο είναι το dobos torta – επτά επίπεδα από παντεσπάνι και ενδιάμεσα κρέμα σοκολάτας, από πάνω κρέμα καραμέλα. Εξαιρετική γεύση και, παρά το ότι ακούγεται υπερβολικό, και σε παντεσπάνι και σε σοκολάτα, δεν θα σας λιγώσει στο ελάχιστο. Θα το βρείτε σε όποιο καφέ και εάν κάτσετε, εάν σας αρέσουν η σοκολάτα και οι απλές γεύσεις θα το λατρέψετε.

Dobos Torta, απλούστατο σε υλικά, (παντεσπάνι, σοκολάτα, καραμέλα), αλλά εξαιρετικό όπου και εάν το δοκιμάσαμε. Το συγκεκριμένο είναι από το διάσημο καφέ Gerbeaud στην πλατεία Βοροσμάρτι

Το δεύτερο γλυκό θα βαρεθείτε να το βλέπετε στην Βουδαπέστη και είναι το γνωστό Kurtoskalacs. Πρόκειται για αφράτη ζύμη που τυλίγεται γύρω από έναν κύλινδρο και έτσι το γλυκό απομένει κούφιο, το βουτούν έπειτα στην ζάχαρη και το καραμελώνουν πάνω από την φωτιά, με αποτέλεσμα να αποκτήσει εξωτερικά μία τραγανή κρούστα και πάνω σ’ αυτήν μπορείτε να ζητήσετε να κολλήσει κανέλα, αμύγδαλα, σοκολάτα και διάφορα άλλα υλικά. Δύσκολα μπορώ να σας περιγράψω την γεύση του, δεν είναι ούτε κλασικό κέικ, ούτε τσουρέκι, αλλά πάντως είναι πεντανόστιμο. Κατά την γνώμη μας ιδανικό συνοδευτικό τού πρωινού καφέ σας και ό,τι πρέπει για να πάρετε ενέργεια για την υπόλοιπη ημέρα.

Kurtoscalacs, κανονικά ψήνεται στα κάρβουνα και στην εξωτερική του πλευρά μπορείτε να κολλήσετε ό,τι υλικό θέλετε, (κανέλα, σοκολάτα, αμύγδαλα και άλλα πολλά). Στην αρχή νομίσαμε ότι σερβίρεται σε φέτες, αλλά το παίρνεις ολόκληρο όπως το βλέπετε στην φωτογραφία!

Καφές; Την πρώτη μέρα, (η άγνοια τού τουρίστα γαρ…) καταφύγαμε σε ένα Starbucks και ήπιαμε έναν καφέ που δεν έλεγε και πολλά, την ώρα που σε όποιο καφέ και εάν κάτσαμε τις επόμενες ώρες και μέρες μάς σέρβιραν εξαιρετικό καφέ, με μία εξαίρεση που θα δούμε παρακάτω. Α, και προσοχή στα εμφιαλωμένα, να διευκρινίζετε πάντοτε εάν θέλετε still water, (απλό νεράκι τού θεού) ή sparkling, (περίπου σόδα). Να θυμάστε ότι τα περίπτερα είναι ελληνική πατέντα, οπότε στην Βουδαπέστη ξεχάστε το κλασικό “πετάγομαι απέναντι να πάρω ένα νεράκι…“. Υπάρχει Lidl, υπάρχει ALDI, (και αυτό εκπτωτικό super market), υπάρχουν πολλά mini market, (κάποια από αυτά βγαλμένα από την δεκαετία τού 50), υπάρχουν και πολλά καφέ και ζαχαροπλαστεία και όλα διαθέτουν εμφιαλωμένο, (πάντως το τρεχούμενο νερό που ήπιαμε δεν μάς ενόχλησε καθόλου). Εντυπωσιακή είναι και η παρουσία των Starbucks στην Βουδαπέστη, κάθε στο τόσο ξεφυτρώνουν μπροστά σου.

Διαφήμιση
Το δοκιμάσαμε με αμύγδαλα, (έτσι ακριβώς όπως το βλέπετε) και με σοκολάτα. Ήταν πρωί και μαζί με έναν καφέ μάς κράτησε έως το απόγευμα και μάλιστα με πολύ σκληρό περπάτημα… Υπάρχει και η επιλογή να γεμίσετε το εσωτερικό του με παγωτό ή κρέμα…

Σε γενικές γραμμές το κόστος τού φαγητού στην Βουδαπέστη βρίσκεται αρκετά κοντά στα Ελληνικά δεδομένα, με την διαφορά ότι εκεί απουσιάζει το σουβλάκι που θα μπορούσε να ρίξει αρκετά τον προϋπολογισμό για το φαγητό σας, (αν και σε υπόγειο σταθμό τού μετρό, το πρώτο μαγαζί που αντικρίσαμε ήταν ένα… γυράδικο με την επιγραφή Manos). Φυσικά υπάρχουν έξω από το ιστορικό κέντρο φτηνότερες επιλογές, αλλά ένας επισκέπτης των τριών ή και πέντε ημερών, σπάνια θα βρει τον χρόνο να τις αναζητήσει. Έτσι η πίτσα και τα απλά burgers, όπως και οι μακαρονάδες παραμένουν οι φτηνότερες λύσεις, ενώ στα καλύτερα εστιατόρια, υπολογίστε τιμές που ξεκινούν από 15-20 ευρώ το άτομο και απογειώνονται ανάλογα με τον χώρο.

Τα περιβόητα ruin bars…

Το περιβόητο bar Szimpla λίγο μακρύτερα από την Εβραϊκή συναγωγή. Αδιάφορος έως κακός καφές, πρωτότυπη διακόσμηση. Για να είμαστε δίκαιοι το μεγαλύτερο ενδιαφέρον το έχουν οι κάμαρές του στον εσωτερικό χώρο όταν βραδιάσει…

Τα χρόνια έχουν περάσει, (τα άτιμα, τι γρήγορα που περνούν...) και μετά από χιλιόμετρα πεζοπορίας, δεν είχαμε καμία μέρα κουράγιο για βραδινές εξορμήσεις. Προλάβαμε όμως και επισκεφθήκαμε για πρωινό καφέ το πιο διάσημο και τουριστικό ruin bar, το Szimpla, 300 περίπου μέτρα από την Εβραϊκή συναγωγή, μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει από παρόμοια μαγαζιά, κάτι σαν το Γκάζι ή τα Λαδάδικα στην Θεσσαλονίκη, αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση και διασπορά. Στην ουσία πρόκειται για κατεστραμμένα κτίρια χωρίς προοπτική ανακαίνισης που τα πήραν επιχειρηματίες, δεν επιδιόρθωσαν τίποτα σε τοίχους και σκεπές και πρόσθεσαν στο εσωτερικό ό,τι πιο ετερόκλητο αντικείμενο μπορεί να συνδυάσει η ανθρώπινη φαντασία.

Το Szimpla εκτός από την ευφάνταστη διακόσμηση, ήταν αρκετά απογοητευτικό, τουλάχιστον στην πρωινή του εκδοχή. Και στο τελευταίο μαγαζί σε Ελλάδα και Ουγγαρία, θα πιείτε καλύτερο καφέ, ενώ η ευγένεια στην εξυπηρέτηση δεν είναι και το δυνατό τους σημείο. Πάντως και μόνο για την διακόσμηση και το χαλαρό στιλ, αξίζει να επισκεφθείτε ένα από τα ruin bars, υπάρχουν αρκετά στην περιοχή.

Μια πανέμορφη πόλη χωρισμένη στα δύο…

Απέναντι η Πέστη, φωτογραφία από την πλευρά τής Βούδας

Ας έρθουμε όμως στον πραγματικό λόγο για τον οποίο η Βουδαπέστη είναι τόσο δημοφιλής και αυτός δεν είναι άλλος από την ηρεμία της, τον διάσημο ποταμό της και την πανέμορφη αρχιτεκτονική αισθητική της.

Ας ξεκινήσουμε με μία γενική διαπίστωση. Μην ακούτε όσους υποστηρίζουν ότι τρεις ή τέσσερις ημέρες είναι αρκετές για να γνωρίσετε την Βουδαπέστη. Αυτό ισχύει μοναχά για όσους θέλουν να περπατήσουν για λίγες ώρες στο κέντρο και στα καταστήματα, να δοκιμάσουν την τοπική κουζίνα και να πάνε και μία βόλτα στον Δούναβη με τα καραβάκια. Εάν όμως θέλετε να δείτε αξιοθέατα, τοποθεσίες, μουσεία, θέατρα και άλλα παρόμοια και έχετε μόνο ένα τριήμερο στην διάθεσή σας, θα πρέπει να κάνετε επιλογές και να θέσετε προτεραιότητες.

Η Πέστη…

Η οδός Αντράσι με τα πανάκριβα καταστήματα και τις μπουτίκ

Διαβάζω στην βικιπαίδεια ότι “Στην Πέστη, το πιο σημαντικό αξιοθέατο είναι η λεωφόρος Αντράσι . Η λεωφόρος έχει μήκος 2,5 χιλιόμετρα με τρεις λωρίδες και ενώνει το Ντεάκ Φέρεντς τερ με την πλατεία των Ηρώων. Από το 2002 η λεωφόρος είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Κάτω από την λεωφόρο βρίσκεται γραμμή του μετρό, το οποίο άρχισε να λειτουργεί το 1896 και αποτελεί τη δεύτερη παλαιότερη γραμμή υπόγειου σιδηρόδρομου στον κόσμο, μετά το μετρό τού Λονδίνου. Επί της λεωφόρου Αντράσι βρίσκεται η κρατική όπερα της Βουδαπέστης“.

Σωστές οι πληροφορίες, αλλά για την Αντράσι, (ως το καλύτερο αξιοθέατο), θα μού επιτρέψετε να έχω κάποιες αμφιβολίες. Βεβαίως είναι ένας πανέμορφος πλατύς δρόμος που χαίρεσαι να τον περπατάς, βεβαίως εκεί είναι τα ακριβότερα καταστήματα με τις πιο ακριβές μάρκες, βεβαίως η Όπερα και αρκετά ακόμη κτίρια είναι πανέμορφα. Όμως η Βουδαπέστη έχει εξαιρετικά κτίρια στην κάθε γωνιά της και εάν με ρωτήσετε προσωπικά, το πλέον συγκλονιστικό αξιοθέατο και εκείνο που θα θυμάμαι πρώτο σε συναισθηματική ένταση, δεν είναι άλλο από το περίφημο μνημείο για το Ολοκαύτωμα στις όχθες τού Δούναβη.

Ένα από τα πενήντα ζευγάρια παπούτσια κοντά στην Γέφυρα των Αλυσίδων, κρατά ζωντανή την μνήμη για τις ναζιστικές θηριωδίες…

Οι Εβραίοι τής Ουγγαρίας πλήρωσαν ακριβά την ναζιστική παραφροσύνη, καθώς το 40% περίπου από αυτούς εξοντώθηκαν, ένας στους τρεις Εβραίους στα στρατόπεδα τού θανάτου ήταν Ούγγρος. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο δίπλα στον Δούναβη, όπου οι ναζί (κυρίως οι ντόπιοι συνεργάτες), συγκέντρωναν τους Εβραίους, τους πυροβολούσαν και τους έριχναν στον ποταμό, αφού πρώτα τους διέταζαν να βγάλουν τα παπούτσια τους. Στο σημείο εκείνο υπάρχει σήμερα μία σειρά από 50 περίπου παπούτσια, (ανάμεσά τους και μικρών παιδιών), σιδερένια αντίγραφα των πραγματικών, που αποτυπώνουν με τον πιο απλό, αλλά συγκλονιστικό τρόπο, την θηριωδία (έμπνευση τού σκηνοθέτη Can Togay και υλοποίηση απ τον γλύπτη Gyula Pauer). Στο μνημείο θα δείτε πάντοτε μαζεμένο κόσμο που φωτογραφίζει, αφήνει λουλούδια και μικρές πέτρες, σημειώματα και κεριά.

Ακόμη μία λήψη από τα παπούτσια στον Δούναβη

Εκείνο λοιπόν που θα πρότεινα για την πρώτη ημέρα, ιδιαίτερα εάν μένετε κοντά στον Δούναβη στην Πέστη και δεν βρέχει, είναι να πάρετε το καφεδάκι σας στο χέρι και να ξεκινήσετε την βόλτα σας στις όχθες τού Δούναβη, ξεκινώντας εάν είναι δυνατόν από την πρώτη (από τις επτά συνολικά) γέφυρα. Στο δεξί σας χέρι θα δείτε εστιατόρια και μικρά καταστήματα, ξενοδοχεία και υπέροχα γοτθικά κτίρια, κάποια στιγμή θα φτάσετε στην κεντρική γέφυρα των αλυσίδων, (την πρώτη και παλαιότερη), αμέσως μετά θα φτάσετε στο μνημείο με τα παπούτσια, ενώ εάν έχετε το κουράγιο και συνεχίσετε έως την τελευταία γέφυρα θα συναντήσετε το υπέροχο κτίριο τού Κοινοβουλίου. Με ύψος 96 μέτρα και μήκος 268 μέτρα, το υπέροχο αυτό κτίριο είναι από τα ψηλότερα στην Βουδαπέστη, περιτρυγιρισμένο από αγάλματα και μικρές πλατείες. Εάν μάλιστα η βόλτα σας γίνει βράδυ, θα μαγευτείτε από τον αντικατοπτρισμό τού Κοινοβουλίου στα νερά τού Δούναβη. Εάν πάλι τα πόδια σας είναι πολύ κουρασμένα για να κάνετε όλη αυτήν την διαδρομή, θα δείτε ότι ακριβώς δίπλα σας περνά συνέχεια η γραμμή 2 τού τραμ με συχνές στάσεις σε όλο το μήκος τού Δούναβη. Ταυτόχρονα, στις όχθες λειτουργούν πολλά info points, μικρά κιόσκια στα οποία μπορείτε να ρωτήσετε, (και νομίζω να προμηθευτείτε κιόλας), τα εισιτήρια για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως και την κάρτα τής Βουδαπέστης που σάς επιτρέπει την επιβίβαση σε μετρό, λεωφορεία και τραμ, (σε κάθε περίπτωση μην διανοηθείτε να χρησιμοποιήσετε δημόσια συγκοινωνία χωρίς εισιτήριο, οι έλεγχοι είναι συχνότατοι). Εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε το τραμ ή το λεωφορείο, με αποτέλεσμα, μετά από 20 περίπου χιλιόμετρα πεζοπορίας την πρώτη ημέρα (!), να καταλήξουμε στο δωμάτιο με πληγιασμένα πόδια… Ήταν και η επίσκεψη Ερντογάν που έκλεισε τους μισούς δρόμους, με αποτέλεσμα να μπλεχτούμε σε κύκλους και παρακάμψεις…

Δρόμοι, κτίρια, πλατείες…

Τμήμα τού Κοινοβουλίου πίσω από τα φθινοπωρινά δέντρα. Παρατηρήστε την ελάχιστη κίνηση στην περιοχή…

Δεν θα ήταν υπερβολή εάν λέγαμε ότι όλη η Πέστη, (φυσικά και η Βούδα που θα δούμε παρακάτω), είναι ένα μουσείο. Η πόλη είναι γεμάτη από εξαιρετικά κτίρια, αγάλματα και πάσης φύσεως γλυπτά, κάποια σημεία θυμίζουν έντονα Ιταλία, αλλά και άλλες χώρες τής κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Το ίδιο και οι είσοδοι, δεν υπάρχει κτίριο που να μην έχει ηλεκτρονική κλειδαριά, για να μπεις κάπου πρέπει απαραιτήτως να γνωρίζεις τον κωδικό, (απαραίτητος για όσους κλείνουν διαμονή με airbnb). Χαρακτηριστικό είναι το κτίριο τής Όπερας στην οδό Αντράσι, όπως και το περίφημο New York Cafe, το οποίο θα πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε, αρκεί να μην είναι Σάββατο. Εμείς το κάναμε το λάθος και η ουρά έφτανε στο πεζοδρόμιο. Πρόκειται για ένα μαγευτικό κτίριο, ιδιαίτερα στο εσωτερικό του. Μαγευτικό, αλλά βέβαια πανάκριβο, ένα πρωινό μπορεί να φτάσει τα 60 και τα 70 ευρώ. Εάν δεν έχετε άφθονο προϋπολογισμό περιοριστείτε σε έναν καφέ και ένα γλυκό και θαυμάστε την αρχιτεκτονική του και την εξαιρετική εσωτερική του διακόσμηση.

Το εξωτερικό τού κτιρίου τού New York Cafe

Την ίδια στιγμή που θαυμάζει κάποιος τα κτίρια, τα μνημεία και τις πλατείες, την ίδια ώρα δεν μπορεί να μην παρατηρήσει και κάποιες αντιφάσεις που έρχονται από το κοντινό σχετικά παρελθόν τής Ουγγαρίας. Παρόλο που γίνονται συνεχώς ανακαινίσεις στα κτίσματα τού κέντρου, πολλές είσοδοι πολυκατοικιών παραμένουν καταθλιπτικές, με τον γνωστό προθάλαμο εισόδου στον οποίο διατηρούν τους κάδους απορριμάτων, χρώματα μουντά και ξεφτισμένα σε τοίχους και σκαλοπάτια, παράθυρα σε φωταγωγούς που έχουν να συντηρηθούν δεκαετίες, μικρά σπίτια που βλέπουν σε ακάλυπτους μέσα στην εγκατάλειψη και στις μυρωδιές πολυκαιρίας και τηγανισμένου λίπους. Εάν κατά τύχη βρεθείτε σε ένα τέτοιο σκηνικό θα νομίσετε ότι παίζετε σε ταινία τής εποχής τού ψυχρού πολέμου στην ανατολική Ευρώπη. Φυσικά δεν είναι όλα τα κτίρια έτσι και εργασίες γίνονται συνεχώς, αλλά θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να φύγει αυτή η καταθλιπτική σκόνη τού χρόνου επάνω από την πόλη.

Η Βασιλική τού Αγίου Στεφάνου. Στην μετώπη υπάρχει η επιγραφή Ego sum via veritas et vita, Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια, η ζωή. Είχε ήδη αρχίσει να βρέχει την τελευταία μας μέρα στην Βουδαπέστη…

Επιστρέφουμε. Πολύ κοντά στην κεντρική λεωφόρο Vaci, (είναι ένας δρόμος που θα περάσετε ξανά και ξανά, ας πούμε κάτι σαν την οδό Ερμού στην Αθήνα), βρίσκεται η βασιλική τού Αγίου Στεφάνου, μία εκκλησία που αξίζει να δείτε και να φωτογραφίσετε. Μαζί με το Κοινοβούλιο είναι τα δύο ψηλότερα κτίρια στην Βουδαπέστη, οι επισκέπτες μπορούν να ανεβούν με ανελκυστήρα στον θόλο ή εάν έχουν αντοχές 364 σκαλοπάτια για την κορυφή, όπου υποψιάζομαι ότι η θέα θα είναι μαγευτική, εμείς δεν το επιχειρήσαμε καθώς ήταν η τελευταία μέρα και μία καταρρακτώδης βροχή εμπόδιζε ακόμη και το ελάχιστο περπάτημα. Εάν βρεθείτε πάντως εκεί, μην παραλείψετε να μπείτε στον πρώτο δρόμο ακριβώς δεξιά τής εκκλησίας, όπου μετά από τρία-τέσσερα μαγαζάκια θα δείτε το Gelarto Rosa με το περίφημο παγωτό που φτιάχνεται μπροστά σας σε χωνάκι, (έχει μικρό, μεσαίο και μεγάλο), σε σχήμα τριαντάφυλλου. Απλές γεύσεις, νόστιμο παγωτό, αλλά η όλη φασαρία γίνεται για το σχήμα του που παίρνει μορφή μπροστά στα μάτια σας.

Το New York και το υπέροχο εσωτερικό του. Η ουρά αναμονής έφτανε στο πεζοδρόμιο και έτσι φύγαμε άπρακτοι…

Μία ακόμη ατυχία που είχαμε στην Βουδαπέστη, ( ατυχίες βεβαίως αναπόφευκτες όταν έχεις στην διάθεσή σου μόνο τρεις ημέρες, κι αυτές όχι ολόκληρες), είναι ότι πήγαμε να επισκεφθούμε την εβραϊκή συναγωγή και το μουσείο που βρίσκεται εκεί, ημέρα Σάββατο και φυσικά ήταν η μοναδική μέρα που το μουσείο ήταν κλειστό. Πρόκειται για την δεύτερη μεγαλύτερη συναγωγή στον κόσμο με χωρητικότητα 3.000 ατόμων, (η μεγαλύτερη βρίσκεται βεβαίως στην Ιερουσαλήμ). Πάντως για μην πηγαίνετε στην περιοχή δύο και τρεις φορές, την ημέρα που θα επισκεφθείτε την συναγωγή, συνεχίστε στην οδό Ντοχάνι όπου βρίσκεται και μετά από 300 περίπου μέτρα θα βρεθείτε στην περιοχή με τα ruin bars. Δύο με τρεις ώρες κάποιου πρωινού είναι μάλλον αρκετές για να εξερευνήσετε την συγκεκριμένη περιοχή.

Στο Gelarto Rosa, (δίπλα στην Βασιλική τού Αγίου Στεφάνου), θα φτιάξουν μπροστά σας το περίφημο παγωτό τριαντάφυλλο

Στην οδό Αντράσι που αναφέραμε παραπάνω, εκτός από τα πιο ακριβά brands, θα συναντήσετε την Όπερα. Εάν είστε φίλοι τού είδους, μπορείτε πριν από το ταξίδι σας να κλείσετε εισιτήρια για κάποια παράσταση, το εσωτερικό τού κτιρίου είναι εξαιρετικό. Στον ίδιο δρόμο, αλλά αρκετά ψηλότερα, θα βρείτε το μουσείο τού τρόμου, έναν χώρο μνήμης για όσα υπέστησαν οι Ούγγροι από τους ναζί και τους σοβιετικούς, αλλά ας έχετε υπόψη ότι το μουσείο έχει συγκεντρώσει πολλές αρνητικές κρίσεις, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του αφορά την κομμουνιστική περίοδο και πολύ λιγότερο την γερμανική κατοχή.

Όλα τα υπόλοιπα, (πλατείες, γλυπτά, αγάλματα, εκκλησίες, καταστήματα), θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας περπατώντας στο ιστορικό κέντρο. Όπως προαναφέραμε, εκείνο που κάποια στιγμή θα σας κουράσει, είναι ότι σχεδόν καμία επιγραφή σε αγάλματα και μνημεία δεν είναι στα αγγλικά, ενώ από τις ουγγρικές επιγραφές δεν πρόκειται να βγάλετε άκρη. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα, είναι να έχετε προμηθευτεί πριν από το ταξίδι σας έναν αναλυτικό οδηγό τής πόλης στα αγγλικά ή στα ελληνικά.

Η μεσαιωνική Βούδα

Μαγαζάκι με αναμνηστικά στην Βούδα

Εάν στην Πέστη προσπαθούν να συμβιώσουν η Ιστορία με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, στην Βούδα το ρολόι έχει σταματήσει λίγες εκατοντάδες χρόνια πριν. Εδώ έχουν μετακινηθεί οι μεγαλοαστοί και γενικά η εύπορη Ουγγρική τάξη, ενώ η περιοχή γύρω από την εκκλησία τού Ματίας θυμίζει μεσαιωνικό χωριουδάκι.

Το πιθανότερο είναι ότι η βόλτα σας στην Βούδα θα ξεκινήσει με την επίσκεψη στο περιβόητο Κάστρο, (τα παλιά ανάκτορα), όπου στεγάζεται σήμερα και η εθνική Πινακοθήκη τής Ουγγαρίας. Όποια γέφυρα από τις επτά συνολικά και να περάσετε θα βγείτε στην Βούδα, αλλά για να βγείτε ακριβώς στο ύψος τού κάστρου, είναι καλό να επιλέξετε την γέφυρα των αλυσίδων με τα δύο μεγάλα λιοντάρια στην αρχή της. Θα περπατήσετε όλη την γέφυρα, (περίπου 370 μέτρα) και θα βρεθείτε πλέον στην πλευρά τής Βούδας. Μπροστά σας, στα 200 περίπου μέτρα, θα δείτε τα εκδοτήρια για το τελεφερίκ που θα σας ανεβάσει στο Κάστρο.

Μην σας απογοητεύσει η μεγάλη ουρά, εμείς ήμασταν πίσω από τους τελευταίους στην φωτογραφία και φτάσαμε στα εκδοτήρια σε δέκα λεπτά. Πίσω από τα εκδοτήρια στην φωτογραφία, φαίνονται οι γραμμές τού τελεφερίκ, 6 περίπου ευρώ για ελάχιστα δευτερόλεπτα ανάβασης…

Εάν είναι Σάββατο ή γενικά τουριστική περίοδος αιχμής, θα πάθετε ένα πρώτο σοκ από την ουρά που περιμένει στα εκδοτήρια, αλλά μην απογοητευθείτε, η ουρά προχωρά πολύ γρήγορα. Το εισιτήριο για ενήλικες, (άνοδος και κάθοδος) κοστίζει 2.000 φιορίνια, (περίπου 6 ευρώ), ενώ υπάρχει έκπτωση για τα παιδιά. Όση ώρα περιμένετε στην ουρά, θα σας πλησιάσουν διάφοροι ντόπιοι με διαφημιστικά στα χέρια για το ανοικτό τουριστικό λεωφορείο και θα σας προτείνουν μία βόλτα στο Κάστρο με τα ίδια λεφτά που θα πληρώσετε για το εισιτήριο τού τελεφερίκ, αλλά εμείς θέλαμε έτσι κι αλλιώς να μπούμε στο πανάρχαιο και γραφικό τελεφερίκ, οπότε περιμέναμε στην ουρά. Εάν τώρα αντέχετε το ανέβασμα σκαλοπατιών ή δεν θέλετε να ξοδέψετε χρήματα για εισιτήρια, φύγετε από την ουρά και πάρτε τον δρόμο αριστερά για να ανεβείτε στο Κάστρο περπατώντας.

Η Πέστη όπως φαίνεται ψηλά από το Κάστρο

Από την στιγμή που θα βρεθείτε στο Κάστρο χαλαρώστε και αφήστε να σας οδηγήσει το τοπίο, οι υπόλοιποι περιηγητές και κάποιες λίγες πινακίδες που υπάρχουν για να σας κατευθύνουν. Πριν ξεκινήσετε την βόλτα σας, γυρίστε προς την μεριά τής Πέστης απέναντι και απολαύστε την ομορφιά τής πόλης. Εάν ο ουρανός είναι καθαρός, η πανοραμική θέα με τον Δούναβη στην μέση μοιάζει με έναν πανέμορφο πίνακα, ίσως μία από τις ομορφότερες πόλεις στον κόσμο.

Βούδα, στο Κάστρο, Η είσοδος τής Εθνικής Πινακοθήκης

Στο σημείο αυτό σκεφθείτε καλά τον χρόνο που έχετε στην διάθεσή σας και αποφασίστε εάν θα μπείτε στην Εθνική Πινακοθήκη ή όχι. Για να είμαι ειλικρινής, εμείς δεν είχαμε τον χρόνο και το παρακάμψαμε, αλλά είναι κάτι για το οποίο μετανιώσαμε μετά. Η λέξη – κλειδί βέβαια είναι το “μετά”, γιατί εκείνη την ώρα που τα πόδια σου πονούν από το περπάτημα και ξέρεις ότι έχεις ακόμη πολλή πεζοπορία μπροστά σου, το μυαλό πιέζεται από την κούραση και αποφασίζει λανθασμένα. Τέλος πάντων, κάποια άλλη φορά ίσως βρούμε την ευκαιρία.

Ευτυχώς δεν μπορώ να σας μεταφέρω την μυρωδιά δίπλα από τα αλογάκια…

Μπροστά στο Κάστρο είναι βέβαιο ότι θα φωτογραφηθείτε με τους έφιππους Ουσάρους, κάτι σαν την δική μας προεδρική φρουρά. Στέκονται κι αυτοί ακίνητοι, την ώρα που πλήθος κόσμου, (και ειδικά Γιαπωνέζοι), τραβούν φωτογραφίες δίπλα στα άλογα.

Η συμβολική φρουρά των Ουσάρων στο Κάστρο

Όταν τελειώσετε με το Κάστρο ο ίδιος ο δρόμος θα σας οδηγήσει στην εκκλησία τού Ματθαίου και στον προμαχώνα των Ψαράδων, στην εκκλησία θα σταθείτε οπωσδήποτε για φωτογραφίες, ενώ εξαιρετικές φωτογραφίες θα βγάλετε και σε κάποιον από τους επτά πυργίσκους που προσφέρουν εξαιρετική θέα τής πόλης και τού Δούναβη.

Ο ναός τού Αγίου Ματθαίου

Στην επιστροφή σας για το τελεφερίκ, (ή για το μονοπάτι κατάβασης), θα βρεθείτε σε έναν υπέροχο ήσυχο δρόμο 200 περίπου μέτρων, όπου από την αριστερή πλευρά είναι τα σπίτια των μεγαλοαστών τής πόλης και δεξιά η πόλη ανοίγει σε μία πανοραμική θέα. Λίγο πριν, κατεβαίνοντας από την εκκλησία τού Ματθαίου στην κεντρική πλατεία, θα συναντήσετε πλήθος από μικρά καφέ και εστιατόρια, ενώ το όλο σκηνικό θυμίζει μεσαιωνικό παραμύθι. Εάν έχετε τον χρόνο καθίστε σε κάποιο καφέ, (προτείνουμε το Ruszwurm ), τόσο για να πάρετε μια ανάσα, όσο και για να αποτυπώσετε εντονότερα το εξαιρετικό ιστορικό χρώμα τής περιοχής. Εδώ θα συναντήσετε μέχρι και μουσείο…φαρμακείου, εμείς δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό για άγνωστο λόγο.

Τα μουσεία στην Βουδαπέστη είναι πάμπολλα και για όποιο θέμα μπορείτε να φανταστείτε. Εδώ ένα μικρό μουσείο φαρμακείου στην Βούδα.

Για να είμαι ειλικρινής, εάν θέλετε να δείτε τα πάντα με άνεση χρόνου στην Βούδα, θα πρέπει κανονικά να αφιερώσετε μία ολόκληρη ημέρα. Υπάρχει η πινακοθήκη για την οποία θα χρειαστείτε από μία έως 2 ώρες, το ίδιο το Κάστρο που εάν αποφασίσετε να συμμετέχετε στην ξενάγηση θα χρειαστείτε από 2 έως 3 ώρες, το μουσείο στρατιωτικής Ιστορίας μία έως 2 ώρες και φυσικά τα διαλείμματα για καφέ και φαγητό, όπως και το περπάτημα από το ένα σημείο στο άλλο. Όπως ήδη έχετε αντιληφθεί, περνώντας την γέφυρα των αλυσίδων βρίσκεστε στην ουσία σε ένα σύμπλεγμα τουριστικό και θα χρειαστείτε αρκετό χρόνο για την εξερεύνησή του.

Οι άνθρωποι

Πέστη, Δούναβις και δίπλα στην όχθη οι γραμμές τού τραμ…

Είναι αλήθεια ότι πολλοί επισκέπτες τής Βουδαπέστης, όταν επιστρέφουν μιλούν για αγέλαστους Ούγγρους, επιφυλακτικούς προς τους ξένους, κάποιες φορές ακόμη και αγενείς και γενικότερα μεταφέρουν μία εικόνα που δεν συμβαδίζει με την μεγάλη τουριστική ανάπτυξη τής πόλης.

Στήν Βούδα, λίγο πριν ανηφορίσετε για τον άγιο Ματθαίο, καθίστε στο καφέ Ruszwurm, (όποιος κατορθώσει να το προφέρει κερδίζει βραβείο). Λίγο πιο εκεί λειτουργεί και το εστιατόριο τού Jamie Oliver…

Η αλήθεια επίσης είναι ότι δύσκολα μπορεί κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα μέσα σε ένα μόλις τριήμερο, όταν μάλιστα το εμπόδιο τής γλώσσας δεν επιτρέπει μία φυσιολογική συζήτηση με τους ντόπιους. Για να είμαι όμως ειλικρινής, η πρώτη εντύπωση είναι αντιφατική. Από την μια υπάρχουν οι νεότερες γενιές που ντύνονται σύγχρονα, μιλούν έστω και λίγα αγγλικά και δείχνουν πολύ πιο χαλαροί και φιλικοί στους δρόμους τής πόλης. Και από την άλλη υπάρχουν οι παλαιότερες γενιές που δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον να συγχρωτιστούν με τους επισκέπτες τής πόλης, έχουν μνήμες και φοβίες από άλλες σκληρές εποχές και αντιδρούν εχθρικά προς κάθε έννοια πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Άλλωστε, για όποιον παρακολουθεί έστω και λίγο τα πολιτικά πράγματα στην Ευρώπη, ξέρει ότι η Ουγγαρία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ευρωσκεπτικισμού και ξενοφοβίας. Η πόλη σού δίνει την εντύπωση μίας ομοιογένειας, αλλά η αλήθεια είναι πως υπάρχουν αντιδράσεις απέναντι στην διακυβέρνηση τού πρωθυπουργού Όρμπαν που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τραβήξει έναν δρόμο ακραία συντηρητικό. Έχω την αίσθηση επίσης ότι η Ουγγαρία βιώνει μία μεταβατική περίοδο με άγνωστη ακόμη την τελική κατάληξη.

Ένα από τα δύο λιοντάρια που “φυλάνε” την γέφυρα των Αλυσίδων

Αυτές οι αντιφάσεις αποτυπώνονται πολλές φορές και στην καθημερινή κίνηση στους δρόμους και ίσως τις συναντήσετε, ακόμη και εάν η επίσκεψή σας είναι ολιγοήμερη. Συναντήσαμε οδηγό σε ένα στενό που μάς κόρναρε τρέχοντας, πολύ εκνευρισμένος που δεν είμασταν επάνω στο πεζοδρόμιο και συναντήσαμε οδηγούς που σταματούσαν σε κάθε διάβαση πεζών για να περάσουμε. Είδαμε εργάτες που πείραζαν περαστικές γυναίκες, (εικόνες από Ελλάδα τού 70) και είδαμε και νέα ζευγάρια με άνετη και χαλαρή συμπεριφορά. Είδαμε τριαντάρηδες γιάπις και είδαμε αστυνομικούς και υπαλλήλους τού δημοσίου με βαριεστημένο ύφος και πλήρη αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω τους. Όλα αυτά βεβαίως είναι λεπτομέρειες που δεν πρόκειται να σας επηρεάσουν ή να χαλάσουν τις διακοπές σας, πολλοί από εσάς δεν θα τις παρατηρήσετε καν.

Στον προμαχώνα των Ψαράδων, δίπλα στον άγιο Ματθαίο, υπάρχουν επτά πυργίσκοι. Δεν υπάρχει τουρίστας που να μην φωτογράφησε την Πέστη απέναντι, μέσα από κάποιο παράθυρό τους

Από την άλλη πλευρά είναι βέβαιο ότι θα εισπράξετε αμέσως τα θετικά τής Βουδαπέστης. Πρώτα απ’ όλα η ομορφιά και η αισθητική τής πόλης. Το δεύτερο η καθαριότητά της. Ίσως όχι η πλέον καθαρή πόλη τής Ευρώπης, αλλά οπωσδήποτε από τις καθαρότερες, τουλάχιστον στο κέντρο που κυκλοφορούσαμε εμείς. Το τρίτο που μάς έκανε εξαιρετική εντύπωση, είναι ότι σε όλες τις βόλτες μας επικρατούσε μία εξαιρετική ηρεμία, έως και ησυχία. Εάν δεν ήταν οι σειρήνες των περιπολικών λόγω τής επίσκεψης τού Ερντογάν και η αντίστοιχη αναστάτωση, θα νόμιζε κανείς ότι η πόλη έχει αδειάσει για κάποιον λόγο. Ώσπου συνειδητοποιήσαμε ότι από τους δρόμους απουσιάζουν παντελώς οι μοτοσυκλέτες. Σε όλη μας την παραμονή είδαμε μόνο δύο μηχανάκια delivery και μία μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού παρκαρισμένη έξω από ένα κατάστημα. Η πλειονότητα τών κατοίκων, (περίπου ένα 70%) χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα μεταφοράς, ενώ οι υπόλοιποι, εκτός από το αυτοκίνητο, χρησιμοποιούν ποδήλατα και ηλεκτρικά σκούτερ.

Οι ερωτευμένοι τουρίστες κλειδώνουν τον έρωτά τους βάζοντας λουκέτα στα σίδερα τής γέφυρας. Κάθε χρόνο οι αρχές μαζεύουν χιλιάδες λουκετάκια και κάθε χρόνο ξαναγεμίζουν…

Αυτή η ηρεμία, (οι περισσότεροι Ούγγροι δεν φωνάζουν, δεν κορνάρουν…), είναι ακόμη εντονότερη σε όλο το μήκος τού Δούναβη. Μπορεί κανείς να πάρει το βιβλίο του ή τον φορητό υπολογιστή του, να κάτσει σε ένα παγκάκι για να διαβάσει ή να εργαστεί και τίποτα να μην του αποσπάσει την προσοχή. Δεν αναφέρομαι καν στην Βούδα, όπου το σκηνικό είναι παραμυθένιο και όπου ο καθένας που εκτιμά την ποιότητα στην ζωή του θα μπορούσε να μείνει άνετα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή και μόνιμα ακόμη.

Λίγες μικρές συμβουλές…

Συγκρότημα φολκλόρ μουσικής στην πλατεία Βοροσμάρτι. Την επόμενη ημέρα από την επίσκεψή μας, άρχιζε για τούς Ούγγρους η επίσημη Χριστουγεννιάτικη περίοδος και οι υπαίθριες εκδηλώσεις ήταν πολλές…
  1. Οι δρόμοι τής Βουδαπέστης, τουλάχιστον στο κέντρο, είναι εξαιρετικοί, χωρίς λακκούβες και ψηλά πεζοδρόμια. Παρόλα αυτά, φροντίστε το βασικό σας ζευγάρι να είναι ένα καλό και άνετο αθλητικό παπούτσι. Έχετε αρκετό περπάτημα να κάνετε και οτιδήποτε άλλο εκτός από αθλητικά, θα σας κουράσει αφάνταστα.
  2. Εάν ταξιδέψετε με Ryan έχετε οπωσδήποτε μαζί σας κάποια καραμέλα για την απογείωση.
  3. Το αεροδρόμιο τής Βουδαπέστης, (που έχει το όνομα τού Ούγγρου συνθέτη Φραντς Λιστ), είναι σχετικά μικρό και μόλις βγείτε θα συναντήσετε όλα τα μεταφορικά μέσα. Εάν αποφασίσετε να πάρετε ταξί και παρόλο που δεν υπάρχει κανονικά ταρίφα, προσπαθήστε να συνεννοηθείτε εκ των προτέρων για το κόστος. Κανονικά δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα 30 ευρώ μαζί με τις αποσκευές.
  4. Οι περισσότεροι επισκέπτες αφιερώνουν χρόνο για την λεγόμενη κρουαζιέρα στον Δούναβη, στην ουσία πρόκειται για καραβάκια που είναι δεμένα σε όλο το μήκος τού ποταμού και σας ξεναγούν σε όλο το μήκος του. Εάν το νερό δεν είναι το δυνατό σας στοιχείο, μπορείτε εναλλακτικά να περπατήσετε από την πρώτη γέφυρα έως και το Κοινοβούλιο και η απόλαυση, (ιδιαίτερα το βράδυ), θα είναι περίπου η ίδια.
  5. Αποφύγετε το φαγητό στο Great Market, (την μεγάλη σκεπαστή αγορά), δεν είναι ό,τι καλύτερο ποιοτικά. Αντίθετα και εφόσον δεν κάνει πολύ ζέστη, διαλέξτε ανάμεσα στα δεκάδες σαλάμια Ουγγαρίας και πολλές διαφορετικές κατηγορίες πάπρικας. Σημαντικά φτηνότερο επίσης από την Ελλάδα είναι και το σαφράν που πωλείται σε διάφορα μεγέθη. Τα αναμνηστικά στον πρώτο όροφο είναι αρκετά κιτς, αλλά θα βρείτε αρκετά μικρά και φτηνά αντικείμενα.
  6. Το μετρό είναι γρήγορο, ασφαλές και φθηνό, ιδιαίτερα εάν προμηθευτείτε την κάρτα τής Βουδαπέστης που σας δίνει πρόσβαση σε όλα τα μέσα μεταφοράς.
  7. Από τις 8 Νοεμβρίου ξεκινά στην Βουδαπέστη η Χριστουγεννιάτικη περίοδος και στο τέλος τής οδού Vaci (πλατεία Βοροσμάρτι), στήνονται υπαίθριες αγορές και τεράστια κιόσκια με καζάνια φαγητού, πολλά λουκάνικα, μπύρα και τοπικά εδέσματα, Μεγάλη προσοχή στις τιμές, κατά κανόνα τα πιάτα και τα ποτά εκεί είναι αρκετά ακριβότερα από ότι στα εστιατόρια.
  8. Σε γενικές γραμμές ρούχα, παπούτσια και άλλα προϊόντα, έχουν τιμές παρόμοιες με την Ελλάδα, καθώς και εδώ στους εμπορικούς δρόμους κυριαρχούν οι διεθνείς αλυσίδες. Ευκαιρίες θα βρείτε κυρίως σε τοπικές μάρκες, (κυρίως αθλητικά και ρούχα), που κοστίζουν σημαντικά φτηνότερα από τις γνωστές φίρμες.
  9. Περίπτερα όπως είπαμε δεν υπάρχουν, αλλά όπου δείτε στον δρόμο πινακίδα με ένα πολύ μεγάλο Τ, σημαίνει ότι εκεί πωλούνται τσιγάρα και άλλα είδη καπνιστού, στο κέντρο είναι αρκετά τα καταστήματα αυτά και δύσκολα οι καπνιστές θα μείνουν από προμήθειες. Εάν ατμίζετε ηλεκτρονικό τσιγάρο είναι καλύτερα να κάνετε τις προμήθειές σας από Ελλάδα, κυρίως με τα υγρά αναπλήρωσης που έχετε συνηθίσει, το ηλεκτρονικό δεν είναι ακόμη διαδεδομένο στην Βουδαπέστη.
  10. Η Βουδαπέστη στο θέμα των καταστημάτων και τού φαγητού, ακολουθεί την υπόλοιπη κεντρική και ιδιαίτερα βόρεια Ευρώπη, δηλαδή γενικά τρώνε νωρίς το βράδυ, τα περισσότερα εστιατόρια κλείνουν πριν από τα μεσάνυχτα, (τουλάχιστον η κουζίνα τους) και οι άνθρωποι μαζεύονται νωρίς. Εάν πρόκειται να κάνετε κράτηση σε εστιατόριο, ρωτήστε για το ωράριό τους. Οπωσδήποτε πολύ μεγαλύτερη ελαστικότητα υπάρχει στα ruin και γενικά στα bars.
  11. Η μπύρα είναι το εθνικό ποτό τής Ουγγαρίας και οι τοπικές μάρκες τους είναι πολύ καλές έως εξαιρετικές.
  12. Τα smartphones σήμερα μπορούν να τραβήξουν πολύ καλές φωτογραφίες, αλλά εάν είστε σαν κι εμάς που διαθέτουμε απλή κάμερα στο κινητό, ίσως να σκεφτόσασταν την αγορά μιάς φωτογραφικής μηχανής για τα ταξίδια σας. Με ένα απλό κινητό δεν θα μπορέσετε να αποτυπώσετε καλά μακρινές βραδυνές φωτογραφίες, ενώ πόλεις όπως η Βουδαπέστη, με τεράστια κτίρια σε ύψος και μήκος θα σάς δυσκολέψουν στις κοντινές λήψεις.
  13. Μπορεί ο Γιόχαν Στράους, (υιός), με το εξαιρετικό βαλς, “Στον όμορφο Γαλάζιο Δούναβη” να μάς έχει πείσει για το γαλανό τού ποταμού, αλλά όσο είμασταν στην Βουδαπέστη γαλανά νερά στον Δούναβη δεν είδαμε ούτε για δείγμα. Ίσως έφταιγε ο ουρανός που ήταν συννεφιασμένος, ίσως ο Δούναβις στην Αυστρία να είναι διαφορετικός. Πάντως ακόμη και χωρίς το γαλάζιο, ο Δούναβις προσφέρει μία μοναδική εμπειρία και συντελεί σε μεγάλο βαθμό στην ομορφιά τής Βουδαπέστης.

Τελικά αξίζει;

Από το σημείο αυτό θα πάρετε το μονοπάτι για το κάστρο, εάν βεβαίως δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το τελεφερίκ

Χωρίς δεύτερες σκέψεις, η απάντηση είναι οπωσδήποτε καταφατική και κάτι παραπάνω. Αξίζει μια επίσκεψη στην Βουδαπέστη, ακόμη και εάν δεν έχετε πολλά χρήματα, ακόμη και εάν έχετε μόνο δύο ημέρες, ακόμη και εάν δεν προλαβαίνετε να δείτε τα περισσότερα μουσεία και αξιοθέατα, αξίζει να γνωρίσετε έστω και φευγαλέα μία από τις ομορφότερες πόλεις τής Ευρώπης. Είναι πολλά ακόμη που δεν ανέφερα σε τούτο το κείμενο και είναι ακόμη πολύ περισσότερα που δεν πρόλαβα να δω. Αλλά μην ξεχνάτε ότι η πρώτη επαφή με μία πόλη μοιάζει πολύ με την αρχή μιάς σχέσης, όλα είναι λίγο αμήχανα, λίγο λάθος, λίγο άχαρα. Τώρα που έχω μία πρώτη συνολική εικόνα, είναι βέβαιο ότι η δεύτερη επίσκεψη θα είναι κατά πολύ ουσιαστικότερη και οπωσδήποτε πολύ πιο ξεκούραστη από την πρώτη...

Χρησιμοποιήστε τούς παρακάτω συνδέσμους για εισιτήρια και ξενοδοχεία…


Δείτε τις επιχειρήσεις που συνεργαζόμαστε και χρησιμοποιήστε τις για το ταξίδι σας. Έτσι υποστηρίζετε την λειτουργία τού Posna.net, χωρίς καμία επιβάρυνση. Μπορείτε να δείτε τις φιλικές μας επιχειρήσεις εδώ.

Αναγνώσεις 2.315
5 2 votes
Article Rating
Διαφήμιση

Similar Posts

Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments