Πέντε χρυσές συμβουλές για υγεία και μακροζωία

(Είμαστε υποχρεωμένοι και δικαίως να προτάσσουμε σε κάθε άρθρο σχετικό με τήν υγεία το ότι όλες οι παρόμοιες δημοσιεύσεις στο posna.net έχουν απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα και πώς ο μόνος αρμόδιος για να απαντήσει υπεύθυνα σε κάθε πρόβλημα υγείας είναι ο γιατρός σας και γενικότερα οι ιατρικές υπηρεσίες τής χώρας)

Φυσικά οι συμβουλές για τήν πρόληψη και τήν διατήρηση τής υγείας σας δεν είναι μόνο πέντε και δεν είναι ποτέ σταθερές καθώς τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με τήν ημέρα, απλά επιλέγουμε εκείνες πού κατά τήν γνώμη μας, (αλλά και τήν γνώμη πολλών ειδικών), είναι οι πιο σημαντικές. Ταυτόχρονα, κάθε φορά πού ασχολούμαστε με ένα θέμα θα πρέπει υποχρεωτικά να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα και να θέτουμε προτεραιότητες με κριτήριο τήν σπουδαιότητα και αποτελεσματικότητα τής κάθε ενέργειας. Τέλος, ο παρακάτω κατάλογος έχει αναπόφευκτα γενικά χαρακτηριστικά και ο κάθε άνθρωπος είναι απαραίτητο να τον προσαρμόσει ανάλογα με τήν ηλικία, τα πιθανά προβλήματα υγείας πού έχει και άλλες προσωπικές παραμέτρους και ιδιαιτερότητες. Πάμε λοιπόν…

Άγχος, αυτός ο ύπουλος δολοφόνος..

Οι περισσότερες συμβουλές κατά τού άγχους είναι πράγματι ανόητες και στερεότυπες – το να λές σε έναν άνεργο ή σε έναν άνθρωπο πού κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του ότι πρέπει να αποβάλλει το άγχος του, είναι σαν να κάνεις μαθήματα φιλοσοφίας σε έναν κολυμβητή τήν ώρα πού τον κυνηγά ένας καρχαρίας. Παρόλα αυτά η καλύτερη αντιμετώπιση, όσο και εάν φαίνεται περίεργο, προκύπτει από μία ατάκα τού παλιού ελληνικού κινηματογράφου, νομίζω τού Νίκου Σταυρίδη: “Υπάρχουν προβλήματα πού λύνονται οπότε είναι ανώφελο να στενοχωριέσαι και υπάρχουν βέβαια και εκείνα πού δεν λύνονται, οπότε και πάλι η στενοχώρια δεν έχει κανέναν νόημα”. Είναι βέβαια μία σοφιστεία, αλλά καταδεικνύει το αληθές, ότι δηλαδή τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι στενοχωριούνται για το αποτέλεσμα και όχι για τήν αιτία και ταυτόχρονα, τήν ώρα πού είναι εγκλωβισμένοι σε ένα σοβαρό ζήτημα, δεν μπορούν να διακρίνουν εναλλακτικές ακόμη και όταν αυτές υπάρχουν δίπλα τους.

Η επίδραση τού άγχους στήν υγεία, (η σωματοποίησή του δηλαδή) δεν είναι αποτυπωμένη με απόλυτη σαφήνεια στον ιατρικό κόσμο, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον για τίς σοβαρές βλάβες πού μπορεί να επιφέρει στον οργανισμό μία χρόνια στρεσογόνος κατάσταση. Θα δείτε πολλούς ανθρώπους απόλυτα υγιείς ιατρικά πού παθαίνουν ξαφνικά εμφράγματα ή καταρρέουν σωματικά χωρίς εμφανή λόγο και αντίθετα πολλούς ακόμη που πάσχουν από όποια αρρώστια μπορείτε να φανταστείτε, αλλά επιβιώνουν και μάλιστα απολαμβάνουν τήν κάθε στιγμή. Γενικοί κανόνες δεν μπορούν να υπάρξουν εδώ, αλλά είναι καλό να θυμάστε πως το χρόνιο άγχος τίς περισσότερες φορές υποκρύπτει ένα πρόβλημα που αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε και το αποδεχόμαστε σαν μονόδρομο, σαν τελική πραγματικότητα. Αφήστε με να το κάνω κατανοητό μέσα από μία πραγματική ιστορία:

Είχα έναν γνωστό πού μέσα από διάφορες προσωπικές ατυχίες οδηγήθηκε σε αρκετά χρέη πρός το δημόσιο, τράπεζες και  ασφαλιστικά ταμεία. Η δουλειά πού βρήκε μετά από το κλείσιμο τού μαγαζιού του ήταν κακοπληρωμένη, η ηλικία του (γύρω στα 50..) τού δημιουργούσε επιπλέον άγχος για το μέλλον, οι τράπεζες άρχισαν να τον κυνηγούν και στο τέλος κατάντησε να κρύβεται σπίτι του, να  μην σηκώνει τα τηλέφωνα, αποξενώθηκε από φίλους και γνωστούς και με δύο λόγια άρχισε να προσαρμόζει τήν ζωή του στο πρόβλημα και όχι να σκέφτεται τρόπους να το αντιμετωπίσει όσο πιο ριζικά γίνεται. Αυτό έφερε παραπάνω άγχος, ελάχιστη αυτοπεποίθηση και αυτολύπηση, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και καπνού και γενικά μία κατάσταση παρακμής που χειροτέρευε μέρα με τήν ημέρα.

Μερικές φορές το πέσιμο στον πάτο τού βαρελιού κάνει πολύ θόρυβο και σε ξυπνά από τον λήθαργο καί τήν αδράνεια. Όταν συνάντησα τον γνωστό μου λοιπόν ένα απόγευμα στο κέντρο τής Αθήνας τυχαία, η απόφαση μέσα του για υπέρβαση και μάχη είχε ωριμάσει, άλλωστε στήν ζωή του δεν τού είχε χαριστεί ποτέ τίποτα, είχε μάθει να παλεύει από μικρός. Κάτσαμε για έναν καφέ και είπαμε χαλαρά κάποια πράγματα, τού πρότεινα κάποιες πρώτες λύσεις, τίς οποίες εάν σκεφτόταν ψύχραιμα θα μπορούσε άνετα να σκεφτεί και μόνος του. Αποτέλεσμα: Την επόμενη κιόλας ημέρα κατέφυγε σε κάποιον από αυτούς τούς συλλόγους δανειοληπτών, αυτός τον έφερε σε επαφή με έναν δικηγόρο πού ασχολείται με αυτά, δεν έμεινε ικανοποιημένος, βρήκε κάποιον άλλον, αρνήθηκε να κάνει οποιονδήποτε διακανονισμό με βάση τόν πενιχρό μισθό του, έφτασαν στα δικαστήρια, στο τέλος οι τράπεζες κούρεψαν τα χρέη του, σε εφορία και ταμεία πήρε αναβολή, άρχισε να βγαίνει από το σπίτι, θυμήθηκε παλιούς γνωστούς, σήκωσε κάθε πέτρα πού ήξερε για να βρεί μία καλύτερη ή έστω δεύτερη απασχόληση. Η μάχη του συνεχίζεται και όχι πάντα με επιτυχία, αλλά κάθε ενεργητικό βήμα πού κάνει απομακρύνει το άγχος όλο και περισσότερο, καθώς διαχειρίζεται πραγματικές καταστάσεις και όχι αρνητικές υποθέσεις για το τί μπορεί να συμβεί στο μέλλον..

Δεν ισχυρίζομαι ότι λύθηκαν τα προβλήματά του ή ότι με μία μαγική συνταγή επανήλθε στο φως, αλλά κάποτε θα πρέπει να εντοπίσουμε τήν πραγματική αιτία άγχους πού μάς κατατρέχει και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τήν αντιμετώπισή της. Τα αντικαταθλιπτικά και τα ηρεμιστικά, (θα σάς το πει οποιοσδήποτε γιατρός..), είναι μία προσωρινή “λύση, μία αναβολή, σαν να παίρνετε ασπιρίνη για τίς αντιπηκτικές της ιδιότητες, τήν ώρα πού τα αγγεία είναι βουλωμένα και χρειάζονται ριζική θεραπεία. Κάποτε χρειάζονται κι αυτά (τα χάπια), αλλά μόνο σαν γέφυρα, μόνο σαν βοηθητικό όπλο σε ακραίες καταστάσεις όπου έχουμε ανάγκη και τήν παραμικρή βοήθεια..

Αφιέρωσα πολύ παραπάνω χώρο στο άγχος, καθώς εκτός από τήν σωματοποίησή του, πού μπορεί να επιφέρει σοβαρά και πραγματικά προβλήματα, είναι ένας παράγοντας πού μπορεί πράγματι να καταστρέψει τήν καθημερινή σας ποιότητα ζωής, για πράγματα τίς περισσότερες φορές πού είναι εντελώς και απόλυτα αντιμετωπίσιμα. Και ο νοών νοείτω…

Περπατήστε, καλά μου ποδαράκια περπατήστε..

Υπάρχουν ενέργειες πού έχουν άμεσο αποτέλεσμα στον οργανισμό, (όπως η διακοπή τού καπνίσματος πού θα μιλήσουμε παρακάτω..) και γι αυτό δίνουν κίνητρο να συνεχιστεί η μάχη. Το περπάτημα είναι για πολλούς μία βαρετή και κουραστική διαδικασία, ελάχιστοι όμως μπορούν να φανταστούν τι αλλαγές μπορεί να φέρει στον οργανισμό τους ένα γρήγορο ημερήσιο βάδισμα τουλάχιστον 20 λεπτών ή περίπου δύο χιλιομέτρων. Και επειδή δεν μού αρέσουν οι γενικότητες και προτιμώ να μιλώ με παραδείγματα θα αναφερθώ σε κάτι προσωπικό: Από μικρή είχα τήν λεγόμενη “κληρονομική χοληστερίνη”, και με τήν βοήθεια τών χαπιών και κάποιας διατροφής τήν διατηρώ σε ανεκτά επίπεδα, η λεγόμενη “καλή” ήταν πάντα γύρω στο 35 με 38, η “κακή” στα 220 σε μέσο όρο. Για κάποιους λόγους πού δεν ενδιαφέρουν εδώ, χρειάστηκε για δύο μήνες να πηγαίνω και να έρχομαι με τα πόδια σε μία διαδρομή συνολικά 5 χιλιομέτρων. Στο επόμενο check up δεν πίστευα στα μάτια μου, η καλή χοληστερίνη είχε ανέβει για πρώτη φορά στήν ζωή μου στο 52! Και αυτό είναι μόνο ένα από τα δεκάδες ευεργετικά αποτελέσματα που μπορεί να φέρει το περπάτημα, με πρώτο εκείνο πού αναφέρεται στήν καρδιά και στήν καλύτερη κυκλοφορία σε όλο το σώμα.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για κανέναν, μα για κανέναν, για να μην περπατά αυτό το σωτήριο εικοσάλεπτο κάθε ημέρα. Στήν γειτονιά πού μένω, δεν μπορείς να περάσεις από τον κεντρικό δρόμο τής αγοράς, στο μόνο σημείο πού δεν έχουν ανέβει τα αυτοκίνητα είναι επάνω στα περίπτερα και οι περισσότεροι πού τα οδηγούν μένουν δύο, τρία ή και δέκα στενά παρακάτω. Θυμηθείτε: ακόμη και εάν δεν έχετε χρήματα για γυμναστήριο, ακόμη και εάν νοιώθετε ιδιαίτερα πεσμένος μετά από μία εργασιακή ημέρα, το περπάτημα είναι δωρεάν και είναι απαραίτητο να σάς γίνει συνήθεια, ακόμη και σαν μία βόλτα στα καταστήματα ή τήν αγορά λίγων προϊόντων από τήν τοπική αγορά.

Θυμηθείτε τήν μεταπολεμική γενιά. Ο πατέρας μου περπατούσε 8 χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάει στο γυμνάσιο τής κοντινότερης κωμόπολης και παρόλο πού αργότερα η εργασία του ήταν περισσότερο καθιστική, κράτησε την συνήθεια να περπατά τουλάχιστον δύο χιλιόμετρα κάθε μέρα και δόξα τώ θεώ είναι ακόμη εν ζωή και χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, το ίδιο και πολλοί από τήν γενιά του.

Εντάξει, καπνίσατε, ντουμανιάσατε, το ευχαριστηθήκατε.. πάμε γι άλλα..

Είναι νομίζω ελάχιστοι οι καπνιστές που δεν επιθυμούν να διακόψουν το κάπνισμα και βέβαια σήμερα δεν υπάρχει η δικαιολογία τής άγνοιας, τα αποτελέσματα τού τσιγάρου είναι γνωστά, αλλά πραγματικά δεν χρειάζεται να καταφύγετε σε ιατρικά εγχειρίδια, εάν είστε χρόνιος καπνιστής ή καπνίστρια γνωρίζετε πολύ καλά τίς επιπτώσεις και ας καμώνεστε καμιά φορά ότι τίς αγνοείτε. Κατά τήν γνώμη μου η εξάρτηση από το τσιγάρο είναι ένα πολύπλοκο θέμα πρωτίστως ψυχολογικό και πολλές φορές οι ειδικοί το αντιμετωπίζουν με κάποια ελαφρότητα και στερεότυπα πού σε έναν καπνιστή δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Προσωπικά το μόνο πού έφερε αποτέλεσμα σε μένα, (δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα και σε σάς..) είναι ένα παλιό ντοκιμαντέρ πού μπήκε σε ένα νοσοκομείο και απλά έδειξε χωρίς σχόλια ασθενείς που υπέφεραν από το χρόνιο κάπνισμα. Παρόλο που θεωρητικά τα γνώριζα όλα αυτά, πάντα γυρνούσα κανάλι σε κάτι τέτοια τρομακτικά, αλλά το συγκεκριμένο πραγματικά με σόκαρε. Προσωπικά το τσιγάρο το έκοψα μέσα από τον συνδυασμό τριών παραγόντων:

1. τής φοβίας για επερχόμενες αρρώστιες
2. τών εικόνων από τήν πραγματική ζωή που σάς ανέφερα παραπάνω, και
3. τού ηλεκτρονικού τσιγάρου (που μεταξύ μας, το θεωρώ και αυτό μία εξάρτηση πού θα πρέπει άμεσα να καταπολεμήσω, ήδη το χρησιμοποιώ πολύ περιστασιακά..)

Όσα και να πούμε για το τσιγάρο είναι περιττά και θεωρητικά. Είναι μία μάχη πού δεν μπορεί να τήν κερδίσει κανείς άλλος εκτός από εσάς, η συνδρομή από γιατρούς ή το ηλεκτρονικό τσιγάρο μπορούν να λειτουργήσουν μόνο επιβοηθητικά. Στήν μάχη αυτή έχετε ένα μεγάλο κίνητρο πού δημιουργείται από τίς πρώτες κιόλας ημέρες διακοπής: Ο οργανισμός σας θα ανασάνει πραγματικά και κάθε ημέρα πού ξημερώνει θα τήν νοιώθετε σάν τήν αρχή μίας εντελώς νέας ζωής, θα πρέπει να το βιώσετε για να το αντιληφθείτε σε όλη του τήν έκταση. Εκτός από τον οργανισμός σας, ο μεγάλος νικητής από τήν όλη διαδικασία θα είναι η αυτοπεποίθησή σας, η αίσθηση τού νικητή θα σάς συνοδεύει για το υπόλοιπο τού βίου σας.

Σταματήστε να φέρεστε σάν παιδιά και υιοθετήστε τον τακτικό προληπτικό έλεγχο..

Καθώς σήμερα ξεκινήσαμε με πολλά προσωπικά παραδείγματα, ας συνεχίσουμε  έτσι. Για πολλά χρόνια λοιπόν και παρόλο πού πλησιάζω τα πρώτα -ήντα, αρνιόμουν πεισματικά να ανέβω στον ηλεκτρικό διάδρομο για τέστ κοπώσεως. Στήν πραγματικότητα πίσω από αυτό υπήρχε ο φόβος κάθε καπνιστή ότι εάν ανέβει στο μηχάνημα, το επόμενο βήμα θα είναι η μεταγωγή του σε ένα χειρουργείο για μπαλονάκι. Για όσα όμως δεν τολμούμε να αποφασίσουμε μόνοι μας, συνήθως αποφασίζει η ζωή η ίδια με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Τήν ημέρα που έκανα το πρώτο μου ασφαλιστήριο συμβόλαιο υγείας ο ασφαλιστής μού είπε ότι η εταιρία για να με ασφαλίσει απαιτεί μία σειρά εξετάσεων και ανάμεσά τους και το περιβόητο τέστ. Αυτό ήταν. Ήθελα δεν ήθελα ανέβηκα, η αντοχή μου πολύ περιορισμένη, η καρδιά σε καλή κατάσταση. Για χρόνια έκανα σαν παιδί, για κάτι πού θα μπορούσε και να μού σώσει τήν ζωή και μού πήρε μισή ώρα από τον χρόνο μου.

Θυμηθείτε: το συντριπτικό ποσοστό τών ασθενειών θεραπεύονται απόλυτα εάν διαγνωστούν έγκαιρα, ή άρνηση στην πρόληψη είναι κατάλοιπο άλλων εποχών, πού ευτυχώς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Στήν πραγματικότητα θα έπρεπε να είστε ευτυχισμένοι πού ζείτε σε μία εποχή όπου τα περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά και τίς περισσότερες φορές χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία.. (θα πρέπει να δείτε εικόνες με θεραπεία δοντιών σε περασμένους αιώνες για να νιώσετε ευτυχείς στήν καρέκλα ενός σημερινού οδοντιάτρου..).

Διατροφή: Ξεχάστε τίς υπερβολές, υιοθετήστε το μέτρο..

Είναι απίστευτο πόσα εκατομμύρια άρθρων υπάρχουν στο διαδίκτυο και αλλού, απλώς και μόνο για να καταλήξουν στα αυτονόητα τής μεσογειακής διατροφής, μία δίαιτα αποτελεσματική όχι τόσο πολύ για τα συστατικά της, όσο γιατί κατορθώνει και ισορροπεί με απόλυτη τήρηση τού μέτρου. Ναι, μπορείτε να τρώτε πού και πού και κάποιο τηγανητό φαγητό, αλλά όχι κάθε μέρα. Ναι το κρέας χρειάζεται στον οργανισμό, αλλά όχι πάνω από μία με δύο φορές τήν εβδομάδα. Ναι, πολύ καλά τα όσπρια ή οι φυτικές ίνες, αλλά εάν το παρακάνετε το αποτέλεσμα θα είναι αντίθετο από αυτό που προσδοκάτε. Και πάει λέγοντας. Κάθε άρθρο πού γράφεται, κάθε ιατρική πρόταση για τήν διατροφή, καταλήγουν όλα στήν ίδια επωδό: Μπορείτε να καταναλώνετε όλα τα αγαθά τού Θεού, αλλά με μέτρο και πάντα με βάση τις ιδιαιτερότητες τού οργανισμού σας. Στην εποχή μας η μεγαλύτερη μάχη δεν είναι για το τι πρέπει και τις δεν πρέπει να τρώτε, αλλά για τήν ποιότητα τών τροφίμων και τήν προσπάθεια πολλών ανθρώπων να καταναλώνουν τροφές όσο γίνεται πιο αγνές και πιο κοντά στήν ακατέργαστη μορφή τους.

Το έχουμε γράψει και σε άλλο άρθρο, η κατάσταση τού οργανισμού μας σε ό,τι αφορά τα περιττά ή μή κιλά, είναι μία απλή μαθηματική εξίσωση πού καθένας μπορεί να φέρει στα μέτρα του. Υπάρχουν άνθρωποι που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φαγητού, αλλά δεν έχουν ίχνος περιττού λίπους πάνω τους γιατί το καίνε με ολοήμερη χειρωνακτική εργασία και άλλοι όπου κάθε μπουκιά μεταφράζεται σε επιπλέον πάχος, καθώς ο καναπές ή ή καρέκλα τού γραφείου τους έχουν κολλήσει επάνω στο σώμα τους. Την ισορροπία θα τήν βρείτε μόνοι σας ανάλογα με τον τρόπο ζωής σας, τήν κατάσταση τού θυρεοειδούς σας και άλλους παράγοντες σε συνεννόηση με τον γιατρό σας.

Σε γενικές γραμμές και όσο μεγαλώνετε, προσπαθήστε να τρώτε λογικές μερίδες βασισμένες στήν μεσογειακή διατροφή και βάλτε στήν ζωή σας τήν καθημερινή άσκηση. Δεν είναι θέμα ομορφιάς μόνο ή εμφάνισης, αλλά πρωτίστως ζήτημα υγείας.

Κάποτε ένας doctor τού εξωτερικού είχε πει ότι “κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι γιατρός τού εαυτού του” με τήν έννοια ότι ο καθένας μας γνωρίζει κατά βάθος πολύ καλά, πότε υπερβάλλει σε φαγητό και άλλες συνήθειες και από τήν αντίδραση τού οργανισμού του μπορεί να καταλάβει ποιος τρόπος ζωής είναι ο καλύτερος και ο πιο υγιεινός.

Συμπέρασμα: Τα περισσότερα από εκείνα πού φωνάζουν οι γιατροί, από εκείνα που φωνάζουμε εμείς και χιλιάδες ακόμη σε έντυπα και διαδίκτυο, τα γνωρίζετε ήδη πολύ καλά, απλώς αρνείστε να τα υιοθετήσετε με χίλια δυο προσχήματα και δικαιολογίες. Δεν λέμε ότι είναι πάντοτε εύκολο να εγκαταλείψετε έναν τρόπο ζωής, αλλά τίποτε πολυτιμότερο από τήν υγεία και κυρίως από το να μεγαλώνουμε όμορφα, χωρίς να υποφέρουμε από προβλήματα πού θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.

Η τελευταία δικαιολογία πού θα μπορούσε να φέρει κάποιος είναι το οικονομικό κόστος τήν εποχή τής κρίσης. 

Γιατί αν παρατηρήσετε προσεχτικά όλα τα παραπάνω, το κόστος εφαρμογής τους είναι από μηδαμινό έως ελάχιστο..

Υγεία και μακροζωία είναι δύο πράγματα πού τα χρωστάτε πρώτα απ’ όλα στον εαυτό σας και έπειτα σε όλους εκείνους πού σάς αγαπούν και σάς νοιάζονται..

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το